متن این پیام تسلیت که در صفحه فیس بوک احسان مزینانی شریعتی منتشر شده است، بدین شرح است:
«دکتر ناصر میناچی، از بنیانگذاران حسینیه ارشاد و یاران وفادار
دکتر علی شریعتی، و از حقوق‌دانان مبرز تهیه کننده‌ی پیش‌نویس قانون اساسی
دوران انقلاب و وزیر ارشاد ملی در دولت موقت زنده‌یاد بازرگان، صبح روز
شنبه از پی تحمل دورانی بیماری، از میان ما رفت.
دکترمیناچی در زمان
فعالیت دکتر شریعتی در حسینیه ارشاد (که از ۱۳۴۳ توسط زنده‌یادان محمد
همایون، ع. علی‌آبادی و میناچی با هدف فعالیت روشنگرانه‌ی دینی تاسیس شده
بود)، با حمایت خود از آن معلم، در اوج جوّسازی تبلیغاتی قشریون مذهبی و
مسئولین نظام سیاسی گذشته، نقش ارزنده‌ای در تاریخ حیات نواندیشی اسلامی
ایفا کرد و بدینسان، نهاد حسینیه به نهضت ارشاد تبدیل شد و آن ساختمان به
جنبش سراسری خانه‌های مردم.
از پی تعطیلی ارشاد از سوی ساواک در ۱۳۵۱،
وی مدیریت این مؤسسه را، که در دوران انقلاب بازگشایی شد، تا کنون بر عهده
داشت؛ و توانست با پشتکار خود استقلال و استمرار این نهاد را حفظ و تضمین
کند و هر از چندی، برای روشنفکران مسلمان فرصت ابراز دیدگاه‌های خویش را در
این نهاد به‌رغم همه‌ی محدودیت‌های موجود فراهم سازد.
زنده‌یاد میناچی
وصیت کرده بود تا در صحن حسینیه ارشاد دفن شود و برای انتقال مزار
دکترشریعتی به ارشاد نیز جایگاه و یادمانی بنا نهاده و تدارک دیده بود.
خانواده
و بنیاد فرهنگی دکترعلی شریعتی فقدان ایشان را به بازماندگان، خانواده
محترم و دوستان همفکر، تسلیت می‌گوید و برای علوّ درجه و آرامش روح او از
خداى متعال طلب مغفرت و آمرزش می‌کند.
تهران، شنبه ۵ بهمن ۱۳۹۲»
خاطرات ناصر میناچی از آخرین دیدار با شریعتی
اجمالی از زندگی ناصر میناچی بنیانگذار حسینیه ارشاد
ناصر میناچی خاطره ای از آخرین شب زندگی نقل کرده بود آن شب در اتاق کوچک زیر شیروانی با هم نشسته بودیم و از غم های یکدیگر با هم گفت وگو می کردیم. این گفت وگو به قدری دردناک بود که من و مرحوم شریعتی با هم اشک می ریختیم.
یاد حسینیه ارشاد با نام علی شریعتی گره خورد است که در وقت حیاتش مهر خود را بر صفحه روزگار زد.
علاقمندان بسیاری را با سخنان آتشین و انقلابی خود جذب انقلاب کرد.
ناصر میناچی را خیلی ها به عنوان وزیر تبلیغات و جهانگردی دولت موقت مهدی بازرگان می شناسند. وزارتخانه ای که امروز نام فرهنگ و ارشاد اسلامی فعلی را دارد.
او که متولد 1310 بود، سال 1343 در کنار محمد همایون و عبدالحسین علی آبادی سنگ بنای حسینیه ارشاد را گذاشت.
آنها می خواستند این مکان، جایی برای معرفی اسلام واقعی باشد و شهید مرتضی مطهری که در جریان تاسیس آن بود، از همان ابتدا همکاری خود را با این حسینیه آغاز کرد.
بعد از پیروزی انقلاب که حسینیه ارشاد بازگشایی شد، میناچی مدیریت آن را برعهده گرفت و فقط زمانی که به عنوان وزیر تبلیغات و جهانگردی منصوب شده بود، بر این مجموعه مدیریت نمی کرد.
حسینیه ارشاد همزمان با بازگشایی،محل برگزاری جلسات تدوین پیش نویس قانون اساسی بود که میناچی هم یکی از اعضای این شورا بود و همه این خاطرات در کنار اتفاقات مهم دوران فعالیت این حسینیه را در قالب کتابی با عنوان «تاریخچه حسنیه ارشاد» نوشته و منتشر کرد.
میناچی از دوستان دکتر علی شریعتی هم بود و یک بار در سمیناری که برای یادبود او برگزار شده بود، به آخرین شب زندگی او اشاره کرد و گفت: «آن شب در اتاق کوچک زیر شیروانی با هم نشسته بودیم و از محنت ها و غم های یکدیگر با هم گفت وگو می کردیم. این گفت وگو به قدری دردناک بود که من و مرحوم شریعتی با هم اشک می ریختیم.»
*اولین آشنایی میناچی و شریعتی
اولین بار سال 1346 بود که در سخنرانی محل موقت حسینیه پدر دکتر شریعتی مرحوم استاد شریعتی سخنرانی می کرد و آنجا من را به دکتر شریعتی معرفی کردند بعد از آن جلسه در حدود نیم ساعت با هم صحبت کردیم و هر دو همدیگر را کاملا درک کردیم و پیمان بستیم که راه جذب و جلب جوانانی را که سرگردان شدند بیابیم. افکار مادی گرایی و اندیشه الحادی بسیار رایج شده بود و کتاب های زیاد ترجمه شده در دسترس جوانان بود این جوانان که در گیر فلسفه های وارداتی بودند به سراغ ما نمی آمدند و از سوی دیگر سنتی ها هم دیگه سراغ ما نمی آمدند.
شریعتی می گفت ما نسل واسط این دو طیف را می خواهیم. جوانانی که با سنتی ها میانه ای ندارند و نه می توانند دیدگاه های الحادی ماتریالیسم را بپذیرند ما با این نسل کار داریم.
