بعد از آنکه چند نفر ازآقایان هنرمند و فرهیخته مزینانی با ارسال اشعار پرمحتوا به مناسبت های مختلف ، شاهدان کویرمزینان را مورد لطف و عنایت شایسته ی خود قرار دادند این بار نوبت به یکی دیگر از هنرمندان مزینانی و البته از جمع بانوان هنرمند رسید و با تقدیم کتاب گرانسنگ خود با عنوان دل سروده های مزینانی که در حقیقت منظومه های ایشان در باره آل الله است ما را در ادامه ی راه خود مصمم تر ساخت تا شاهدان کویر نه به عنوان یک رسانه که پایگاه اجتماعی تمامی مزینانی ها همچنان پویا و استوار گام بردارد و در خدمت مزینان و مزینانی و مزینان دوست ها باشد و امیدواریم با این همراهی یاران و با استعانت از خداوند متعال بتوانیم فرهگنامه ای غنی به نسلهای بعد تقدیم نماییم.
شاهدان کویرمزینان ضمن تشکر و قدر دانی از بانوی هنرمند مزینانی سرکار خانم منصوره محمدی مزینان که از شجره ی خاندان با فضیلت و ادب دوست و تعزیه خوان و ذاکر اهلبیت عصمت و طهارت می باشندهمچنین از همسر فرهیخته ایشان جناب آقای مهندس احمد حسین زاده تخت کشیها که پس از پیوستن به این خانواده ارادت خاصی به مزینان دارد و با حضور در جلسه هم اندیشی شاهدان کویرمزینان همراهی و مساعدت خود را ابراز نمودند سپاس وافر دارد و به زودی در باره این زوج موفق مطالبی ارائه می نماید اما در ادامه به پاس این همراهی شعری از اثر جاودانه سرکار خانم محمدی مزینان با موضوع اربعین تقدیم مخاطبان گرانمایه شاهدان می گردد و همچنان در انتظار دیگر یاران هستیم تا در این راه هادی و همراه ما باشند.
من «مزینانی» کنیز زینبم
با غمِ بسیار اندر اربعین گفت خواهر بابرادر این چنین
بعد تو ای پادشاه مه جبین روزگار خواهرت زینب ببین
من شدم غربت نشین از بعدتو دردها و زخم هایم شد ز نو
تا که بگذشتیم ما زین عرض دشت واقفی برآنچه برما می گذشت
شد زنو داغ علی و هم حسن رفتی و من ماندم و رنج و محن
بعد تو ای مَحرم من یا اخا هتک حرمت شد ز ما در کربلا
این همه بی احترامی ها به ما اندر این ره تا به شام از کربلا
از چه بوده ای برادر گو به من از علی یا فاطمه یا که حسن
قتلگاهت راز تلّ نینوا با دو چشمم دیده با شور و نوا
جبرئیل آمد به معراجت ،حسین بال او در التهاب و شور و شین
صد ملک در دور تو شیون کنان اندرآن موعدکه می دادی تو جان
تا که رأس پاک تو می شد جدا خوانده الرحمن برای تو خدا
هم زمین لرزید و هم این آسمان جسم من لرزید و جسم کودکان
غرق در آتش ز بعدت شد خیام برده ما را در اسیری تا به شام
دامن طفلان اسیر شعله ها معجر زن ها زسرها شد جدا
سوی شام کردند ما را رهسپار با زنان و دخترانِ دل فکار
آهوان زخمی در حالِ نزار گرگ های در کمین صدها هزار
دخترت را شمر از کین می زند هجر تو آتش به جانم افکند
شد به پای کودکانت خارها می زدند از دوری تو زارها
جسم طفلان بود جاهای طناب آتش سوزان و پاهای کباب
برلبان کودکان این بود و بس ای عموجان تو به داد ما برس...
در لبت بر روی نی صوت خدا قوت قلب و تن من این صدا
ماه بود و یک عمود آهنین مشک بی آب و یل ام البنین
سروهای خشک و یک آب فرات پای لغزان عدو روی صراط
لیکن ای جان ،من نگهبانت شدم پاسبان دین و ایمانت شدم...
کربلایت شاهکار زینب است دین اسلام یادگار زینب است
من «مزینانی» کنیز زینبم مدح او باشد همیشه برلبم
شاعر : منصوره محمدی مزینان
