آلبوم عکس شاهدان کویرمزینان

 

شهیدمحمدامین آبادی (مزینانی)   شهیدمحمدعلی مزینانی     

                                                

 

شهیدعلی اکبرامین آبادی(مزینانی)شهیدعلی اکبرمزینانی(هاشمی)                     

  

 شهیدعلی مزینانی فرزنداکبر        شهیدمحمدمزینانی(روس)

  

شهیدغلامرضامزینانی (عسکری)  شهیدابراهیم مزینانی(عسکری) 

                          سه برادرشهیدحسینی(مزینانی)   

    

 شهیدسیدمحمدحسینی شهیدسیدحسن حسینی شهیدسیدحسین حسینی 

 

  

شهیدسیدعلی اکبرحسینی(مزینانی) شهیدسیدعلی حسینی(مزینانی)

 

  

شهیدسیدیحیی حسینی راد      شهیدسیدعلی مزینانی(طالعی)

 

 

شهیدمحمدرضامزینانی(تاج)شهیدموسی الرضاتاجفرد (مزینانی)

 

 

 شهیدعلی اکبرمزینانی(تاج)     شهیدحمیدرضامزینانی

 

 

شهیدحسن همت آبادی(مزینانی)  شهیدمحمداسدی(مزینانی)

   دوبرادرشهیدمزینانی    شهیدمحمدتقی                                           

  وشهیدحسین مزینانی

           

   

شهیدحسن مزینانی (صانعی) شهیدمحمدمزینانی(دایی قربان)

 

  

شهیدمحمد(بابک)طاهری مزینانی   شهید داوود مزینانی

            سه برادرشهیدمزینانی (شهیدی) 

   

شهیدعلی مزینانی(شهیدی)  شهیدمحمدمزینانی(شهیدی)   شهیدحسین مزینانی(شهیدی)

دوپسرعموی شهیدان شهیدی

   

 شهیدیدالله مزینانی (شهیدی)     شهیدمهدی مزینانی (شهیدی)   

 

 

    

شهیدپرویز(علی )صادقی منش          شهیدعلی رضامزینانی

 

 

شهیدحسین مزینانی (نیکدل)      شهیدحسن مزینانی(فخاری)

 

 

شهیدمهدی مزینانی زین العابدین شهیدمحمدحسین همت آبادی(مزینانی)

 

  

 شهیدمحمدسعیدمزینانی(منوچهری)        شهیدمحمدرضامزینانی

 

 

شهیدسیدمجیدافتخارزاده(مزینانی)            شهیدامیدمزینانی

 

دوپسرعموی شهید

  

شهیدجلال تیماجی(مزینانی)                 شهیدعباس تیماجی(مزینانی)                        

 

 

 شهیدحسین مزینانی(باشتنی)          شهیدغلامرضاشهیدی(بیزه)

              دوبرادرشهیدمزینانی

  

شهیدغلامرضاخصالی(مزینانی)          شهیدمحمدتقی خصالی(مزینانی)

 

 

شهیدمحمدسخاور(مزینانی)           شهیدحسن مزینانی(صدیقی)

 

 

شهیدمرتضی کلاته مزینانی        شهیدمحسن جاورتنی(مزینانی)

 

 

شهیدعباسعلی کلاته مزینانی              شهیدحسین مزینانی

 

    

شهیدعلی اکبرقوامی پور(مزینانی)         شهیدسعیداقدسی(مزینانی)

شهید محمدمزینانی دایی قربان

                         به نام خدای شهیدان

                              

بیافلنگوببندیم

گفتم پسرما پول اضافی نداریم که برای شب نشینی های تو به کارخانه  برق بدیم. بلند شد و چراغ گردسوز و روشن کرد و بعدش هم کلیدبرق را خاموش کرد و گفت: این هم ازبرق .اون وقت نشست وتاصبح نقاشی کردویه چیزایی روی کاغذ نوشت که بعدها فهمیدم وصیتنامه است.صبح زود رفت حمام و غسل کردو بعدهم بابچه های مزینان رفت سبزوار. وقتی متوجه شدم سریع لباس پوشیدم و من هم رفتم سبزوارکه برش گردانم آخه اوسنش خیلی کم بود.نمی دونم چه کلکی زده بودکه قبولش کردند. درفلکه زند بهش گفتم:ببین بابا الان کسی متوجه نیست بیافلنگو ببندیم و فرارکنیم . گفت مگه کوری این همه رزمنده رونمی بینی که می خواهندبروندجبهه ،من حالا سربازحاج آقای فصیحی هستم!

صدای خنده مردم بلندشدتااینجاهمه داشتندبه دقت گوش می کردندوعده ای گریه می کردندوعده ای هم منتظر اشتباه این پدرشهید بودندتاحرف ناجوری بزندواونابخندندچون او نه سوادی داشت ونه سخنران بودامابا شجاعت میکروفون گرفته بود و سرقبر پسرش داشت برای مردم سخنرانی می کرد.سریع اشتباهش را اصلاح کرد و ادامه داد: من حالادیگه سرباز حاج آقای خمینی هستم گفتم:احسنت بابا بروخدانگهدارت....

                                                  *****

باچندنفر از رزمندگان مزینانی در پادگان شهیدبروجردی اندیمشک مشغول یادگیری آموزش نظامی بودند. یه روز مرخصی گرفتم ورفتم دیدنشان،محمدازاینکه توانسته به جبهه بیایدخیلی خوشحال بود.درلباس بسیجی چهره جالبی داشت گفتم:بالاخره خودتو رساندی آخه توبااین قدت چطوری تونستی ازدست پاسدارا فرارکنی ؟

لبخندزیبایی زد وگفت: مگه نمی دونی من چریکم

.باتعجب گفتم :چریک! توکه تاحالاازمزینان پاتوبیرون نگذاشتی کی آموزش چریکی دیدی!نکنه منظورت چلیکه ورویش نقاشی کردی.

گفت:باورنداری نگاه کن .

درعین ناباوری همان طورکه ایستاده بود بی آنکه خمی به زانوهایش بیایددرحالی که فقط دستهایش راروی سینه اش قرارداده بود باصورت خودش راروی زمین انداخت .دریک آن گفتم:محاله سالم دربره آخه چرااین حرفو زدی حتما صورتش خوردشد.همین طورکه داشتم خودم راسرزنش می کردم اوباچالاکی بلند شد وخاکهاراازروی لباسش تکاندوباخنده گفت:باورت شدآقا، می خوای چند تاحرکت دیگربکنم .

گفتم :نه جون جدت تونه تنها هنرمند بزرگی هستی بلکه پارتیزان هم بودی وماخبرنداشتیم.

واقعا استعدادشگرفی داشت نه کلاسی رفته بودونه استادی رادیده بوداماخط ونقاشی های زیبایی می کشیدکه هرکس آن رامی دید باورش نمی شدکاریک نوجوان کم سوادروستایی باشد.نقش پاسدارشهید بی سروچندنقاشی دیگرش هنوزبرروی دیوارهای بازارمزینان خودنمایی می کند  

                                                 *****

گفتم :دایی قربان ناراحت نیستی که پسرت شهیدشده ؟

به سختی جلوی سرفه اش راگرفت واسپری کوچکش رابه کمک دخترش برلبانش گذاشت ودوبارفشاردادوخس خس سینه اش که آرام شدگفت: مگه میشه دایی کسی پسرش بمیره وناراحت نشه امامن به خاطراینکه اودرراه خدا شهید شده افتخارمی کنم.

گفتم :چندسالته دایی؟

دخترش پیش دستی کردوگفت هشتاد.خودش جواب دادنودیانودوپنج سال.

کمی خودمانی شدیم وگفتم:اگه الآن دوباره یکی مثل صدام حمله کنه بازم...

عصایش رابرداشت وروبه دوربین کردوگفت:هرکی به این کشورحمله کنه من باهمین چوب پدرش رودرمیارم. خنده ام گرفت وازیه طرف ترسیدم نکنه راستی راستی بزنه دوربین اداره روداغون کنه گفتم :اگه محمدزنده بشه بازم اجازه می دی بره جنگ ؟

گفت: مگه اون باراجازه ندادم. الآن هم می گم بروباباخداپشت وپناهت. خودمم مثل اون دفعه هاکه رفتم جبهه، باهاش می رم خط مقدم ومی جنگم.

دوباره سرفه هاامانش رابریدوباز نیازبه اسپری داره می گم:بااین سن وسال کی تورومی بره دکتردایی؟

نمی تواندجواب بدهددخترش می گه:خودش.

 باتعجب می گم:خودش آخه این بایدهشتادکیلومترتاسبزواربره وبرگرده مگه ممکنه!

 یکی ازرفقا که برای کمک همراهم آمده می گه:اینکه چیزی نیست خودش چندین باررفته بیمارستان وبستری شده وبعدهم همه کارهای ترخیصش راانجام داده به هیچ کسی هم چیزی نگفت.

دایی قربان سرفه اش بند می آیدومی گوید:چرابگم دایی وقتی خودم می تونم چرادیگران رابه دردسربیندازم.

 می گم :آخه شماپدرشهیدی بادیگران فرق می کنی حداقل همین بنیادشهیدوبسیجی هابایدکمکی بکنند.

می گه:پسرمن درراه خداشهیدشده من هیچ توقعی ازکسی ندارم

                                                 *****

برگی اززندگینامه شهیدمحمدمزینانی دایی قربان:

محمدمزینانی فرزند قربان درسال 1350 ه.ش درخانه ای به دنیا آمدکه درودیوارآن نشان ازرنج وزحمت وکاربود. پدرش رادرمزینان به نام دایی قربان می شناسندچون اوبه کوچک وبزرگ، زن ومرد می گفت:دایی.شایدهیچ وقت کسی حتی هنگام تشییع جنازه پسرش چهره اوراغمگین دیده باشد.

محمددر درس خواندن ضعیف امادرهنرخط ونقاشی ازذوق سرشاری برخورداربودهنوزدوره ابتدایی راطی نکرده بودکه به دعوت بسیج برروی دیوارهای مزینان شروع یه خط ونقاشی کرداگرکسی به روستاواردمی شدباورنمی کرد که این هنریک پسرده دوازده ساله روستایی باشد.

اودرکنارتحصیل درکارکشاورزی به کمک پدرمی شتافت وسپس به پایگاه بسیج محل می رفت وتاپاسی ازشب درکناردیگربسیجیان به فراگیری فنون اولیه نظامی ویاشرکت درمراسم مذهبی می پرداخت.پاییزسال1365 برای اعزام به جبهه به سبزواررفت وتوانست به سختی دربسیج ثبت نام کند وبه همراه خیل عظیمی ازدوستان مزینانیش درقالب سپاه محمد(ص)به جبهه های جنوب اعزام شدوعاقبت دربیست وچهارم دی ماه هزاروسیصدوشصت وپنج در عملیات بزرگ کربلای پنج درحالی که هنوزپانزده سال اززندگیش نگذشته بود که به فیض عظیم شهادت نائل آمد.

                                                 *****

سفارش شهیدمحمدمزینانی دایی قربان:

دوستان وعزیزانم؛سعی کنیدهیچ گاه زیربارظلم وستم سرخم نکنیدوتسلیم خواسته های دشمن نشویدوحق وعدالت راهمیشه سرمننشأوالگوی زندگی خودقراردهید

                         نوشته شدبه قلم ؛علی مزینانی عسکری

                              تهران بهمن1390ه.ش

 

منابع؛

*مرحوم دایی قربان پدربزرگوارشهید

*کتاب مزینان؛عشق آبادی کوچک.نوشته احمدباقری

معرفی شهید داود مزینانی

                                         به نام خدای شهیدان

                                       تویی که نمی شناختمت

 

     به محض اینکه شنیدیم توی گردان بغل دستیمان یه نفرمزینانی هست که مسئولیتی هم به اوداده اند وفرماندهان گردان روش خیلی حساب می کنندذوق زده شدیم ومنتظرفرصت بودیم که هرچه زودتر بریم پیداش کنیم وببینیم کیه؟خیلی زودبه این آرزورسیدیم بایکی ازرفقا رفتیم به گردان ولی الله وازبروبچه های رزمنده که اغلب سبزواری بودندسراغ مزینانی راگرفتیم. چادرفرماندهی رانشانمان دادندوگفتند:اسمش داوودمزینانیه. نزدیک چادرشدیم وصدازدیم : برادرمزینانی ملاقات! بعدازدقایقی یه جوان سبزه رویی سرش راازچادردرآوردودرحالی که چشمهایش نشان می دادکه خواب بوده اما سعی می کرد خودش راهوشیارنشان بدهدگفت :امری داشتید برادر                                

گفتم:ببخشید اخوی با مزینانی کارداشتیم تشریف دارند؟

لبخندی زد و گفت:درخدمتم.

رفیقم گفت: با خودشان کارداشتیم آخه ماازاقوامشان هستیم اگه می شه صداش بزنید.

متعجب نگاه عمیقی به هردو نفر ماکردوپس ازوراندازکردن سرتاپایمان دوباره لبخندی زدوگفت:ببخشیدازکدام اقوامشان ،دور یا نزدیک؟

 گفتم:ای بابااخوی شماهم وقت گیرآوردی وبیست سوالی می پرسیداگه تشریف دارند بگین یه لحظه بیان دم چادراگه هم ماموریت هستند که بریم بعدا بیایم                                      

گفت:آخه من خودداوود هستم ببخشیدکه شمارابه  جا نمی آورم.بفرماییدداخل چادریه چایی درخدمتتان باشیم

 بعد ازاینکه خودش را معرفی کردو ما هم به دوستان مزینانی گفتیم همگی شگفت زده شدند و به این خانواده که ازقشر مستضعف جامعه هستند آفرین گفتندکه چنین فرزندی را پرورش داده اندکه نه تنها موجب افتخارآنها که دیگرهمشهریانش نیزباشد                                                                                                                                                                                                                          

                                             *****                                                                                              

تازه آفتاب طلوع کرده بود.شوهرم طبق معمول بعدازنمازصبح رفته بودسرکار،داشتم کارهای خانه راانجام می دادم که صدای درشنیدم ابتدافکردم آقاغلامحسینه وچیزی فراموش کرده ولی وقتی دررابازکردم دیدم حاج خانم همسایه است.تعارفش کردم به داخل.بعدازاینکه یه چایی نوش جان کردگفت:دیشب خواب می دیدم باشوهرت درحالی که یک سفره نان روی سرتان گرفته بودیدرفتین زیارت امامزاده داوود !

گفتم:چه چیزی ازاین بهترکه آقاماراطلبیده انشاء الله می ریم

موضوع راباشوهرم درمیان گذاشتم.گفت:آخه توحامله ای می ترسم مشکلی برات پیش بیاد.

گفتم:یقین دراین سفرخیروبرکتی هست که حاج خانم چنین خوابی دیده.

بعدازکمی صحبت اوهم پذیرفت وعازم سفرشدیم درراه هرچی که حاج خانم گفت موبه موانجام دادم.موقعی که به مزارامامزاده رسیدیم وزیارت کردیم یه جای خلوتی نشستیم برای غذاخوردن ،سفره رابازکردم کمی نان وفلفل ونمک داشتیم به شوهرم گفتم:اگه کمی گوشت می آوردی خیلی خوب می شد!

لحظه ای نگذشته بوکه دیدم یه آقاسیدی درحالی که  ظرفی دردست داردبه طرف مامی آید.کاسه رابه شوهرم داد و گفت:مقداری گوشت نذری برایتان آورده ام.

                                              *****

برگی اززندگینامه شهیدداوودمزینانی؛

داوودمزینانی فرزندغلامحسین درسال1346ه.ش درمزینان به دنیا آمد.عدم درآمدکافی موجب شدتاپدراوبه سبزوار مهاجرت کندوپس ازآن خانه وزندگیش رابرای همیشه به این شهرمنتقل نماید.داووددرکنارتحصیل درسبزوارهمواره یارومددکارپدربودهمت بلندومقاومت دربرابرسختی رااز اومی آموخت همین آموزه ها موجب شده بوتادرجبهه های نبردحق علیه باطل شجاعانه سخت ترین کارهارابرعهده بگیرد.

باشروع انقلاب اسلامی حضورفعالی درمساجدداشت وباتشکیل بسیج اونیزبه عضویت پایگاه محل درآمدوباجدیت درکارهای فرهنگی ورزمی شرکت می کردچندباربرای اعزام به جبهه اقدام کردامابه دلیل قانونی نبودن سنش نمی توانست رضایت مسئولین راکسب کندولی بالاخره پس ازتلاش فراوان وطی کردن آموزش نظامی به آرزوی دیرینه خود رسیدوعازم سرزمین های نورشد.درجبهه به عضویت گروه تخریب درآمدودرماموریتهای ویژه داوطلبانه شرکت می کرد .به دلیل خلق خوش وبرخوردمهربانانه اش ازاحترام خاصی نزدرزمندگان وفرماندهان برخورداربود.

پس ازیک سال ونیم حضوردرجبهه عاقبت دراول اردیبهشت ماه هزاروسیصدوشصت وشش درحالی که هنوزبیست سال ازبهارزندگیش می گذشت دعوت حق رالبیک گفت ودرمنطقه عملیاتی غرب به شهادت رسیدوپیکر مطهرش در گلزارشهدای سبزواردرکنارهمسنگرانش  به خاک سپرده شد

                                                 *****

فرازی از وصیت نامه شهید داود مزینانی؛

 ای مادر عزیزم :

از همه مهمتر از تو مادر خوبم حلالیت می طلبم و امید وارم که حلالیت را بپذیری و من را عفو کنید . و از خداوند متعال و عظیم می خواهم که اجر عظیمی به تو مادر خوبم عنایت بخشد چون با چه سختی من را بزر گ کردید و از تو عاجزانه می خواهم اگر چنانچه ناراحتیهایی از من دیده ای که دیده ای من را حلالم کنی که در پیش فاطمه زهرا ( ص) رو سفید باشم . وای مادر عزیزم از تو می خواهم همانند فاطمه زهرا (ص) که تمام هستی اش را از دست داد ولی صبر کرد تو هم باید همانند او صبر کنی و چون در آزمایش خدا هستی و اگر چنانچه ناله ای زدی و یا گریه ای کردی از روی خوشحالی باشد و خو شحال باشی که فرزند ی داشتی که در راه خدا هدیه کردی  و خدا را درهمه حال شکر کن و دو رکعت نماز شکر بجای آور که این هدیه نا قابل را از تو قبول کرده . امیدوارم در مراسم من شیرینی و نقل پخش کنید و از مهممانانتان خوب پذیرایی کنید و به همه خوش آمد بگویید /در ضمن من خیلی خوشحال هستم که توانستم که قسمتی از نهال انقلاب را آبیاری کنم ، مادر جان اگر می دانستی چقدر شهادت شیرین است بخدا قسم گریه نمی کردید .. .

و حال پدر  عزیزم و مهربانم و دلسوزم ،

از تو می خواهم که صبور و پایدار و همیشه شکر گزار باشی و از توپدر عزیزم که تمام زحمتت برای ما بود و برای رفاه زندگی ما زحمت می کشی ، از تو می خواهم که گریه نکنی و بر سر بریده امام حسین (علیه السلام ) و مظلومیتش گریه کن ، باید افتخار کنی که  چنین فرزندی را برای انقلاب و اسلام پرورش دادی و تقدیم خدا کرده ای .

ای پدر و مادر مهربان از موقعی که انقلاب را درک کردم به فکرستیز با دشمن افتادم و تمام آرزویم شهادت در راه خدا و همیشه در دعاها و نماز هایم آرزوی شهادت می کردم و از خداوند می خواستم که مرا در بستر نمیراند بلکه مرگم را همانند انبیاء و در راه خودش قرار دهد .

و تو ای صدیق خواهر عزیزم : از تو می خواهم که تا حال اگراز من ناراحتی دیده ای ببخشی و من را عفو کنی همچنین تو ای اعظم خواهر عزیزم از تو می خواهم من را عفو کنی چون شمارا خیلی اذیت کردم و همچنین حسن ، حسن جان از تو می خواهم که مرا ببخشی و همچنین زهرا و علی و معصومه که اینها کوچکتر هستند اگر ازمن ناراحتی دیدید مرا عفو و مرا ببخشید و از شما علی و حسن می خواهم اگر به سن بلوغ رسیدید دنباله رو انقلاب و اسلام باشید در ضمن از خواهرانم می خواهم زینب وار و زینب گونه رفتار کنند و از ...............

دوباره می گویم از برادرانم حسن و علی از شما می خواهم تا مو قعی که زنده اید از اسلام و ا نقلاب و از امام پیروی کنید و همیشه در راه اسلام قدم بردارید .

 و از پدر و مادرم می خواهم هر وقت به زیارت عاشورا و دعای کمیل و دعای توسل و نمازها و غیره . ... می روید برادرانم و خواهرانم را هم ببرید که ببینند فکرشان باز شود و از خواهرم می خواهم که بیشتر با برادران و خواهران کوچکتر کار کنند یعنی آشنایی با قران و غیره .. ................   

در آخر از همگی شما حلالیت می طلبم بخصوص دوستانم و اقوام و معلمانم و آشنایانم . و از دوستانم می خواهم که اگر می توانند بیشتر به اسلام خدمت کنند و نگذارید اجرتان از بین برود و نگذارید که شیطان در درونتان نفوذکند.و از دوستانم تشکر می کنم که در مر اسم و غیره شرکت کردید و در ضمن از دوستانم می خواهم که اگر پولی و چیزی طلب دارند از پدرم بگیرند ودر ادامه همه شما را این دعا را دارم و از شما می خواهم که برایم دعا کنید تاگناهانم ریخته شود .

                          نوشته شدبه قلم؛علی مزینانی عسکری

                                       تهران فروردین  1391

منابع:

*ستادیادواره شهدای تخریب سبزوار

*کتاب مزینان،عشق آبادی کوچک.نوشته احمدباقری

شهیدابراهیم مزینانی

​ می خوام بمونم
 

 

​بعد از ظهر یک روز بسیارگرم پاییزی در پادگان شهید برونسی مابین اندیمشک و اهواز توی چادر نشسته بودم و رملهای نرم و درختان سوزنی آن رانگاه می کردم دلم بدجوری گرفته بود البته من با این جور دلتنگی یه جورایی حال می کنم نمی دونم شاید چون خودم بچه کویرم و هر وقت که درمزینان باشم وقتی دلم می گیرد سر به بیابان می گذارم و بر روی تل خاکی زیر نور افشانی خورشید می نشینم اون هم جایی که خیلی به زمین نزدیک است آخه می گن این خاصیت کویره که هم ماه و ستاره ها و هم خورشید انگار در چند متری آدم هستند اگه دروغ نگم شاید بیش از هزار شب ستاره ها رو دونه دونه زیر سقف آسمون وقتی که شبا رختخوابو توی حیاط پهن می کنم شمرده باشم وقتی کوچکتر که بودم بیش از صدتا ستاره برای خودم داشتم و هر وقت یکی از آنها گم می شد کلی ناراحت می شدم و چندین شب دنبالش می گشتم و اگه برای همیشه پیداش نمی کردم سرظهر از خونه می زدم بیرون و سربه بیابان می گذاشتم و روی تپه ای نزدیک خورشید می نشستم و کلی براش درد دل می کردم من می گفتم و او می خندید،من می خواندم و خارهای بیابان با اندک وزشی خودشان را تکان می دادند وه که چه حالی داشت وقتی که صدای دلنواز نسیمی در لای علفهای وحشی کویر می پیچید و ناگهان چلپاسه ای از گوشه ای تند به طرف تو می دوید و تا بوی آدمیزاد به مشامش می خورد بر سرعتش می افزود و فرسنگ فرسنگ فرار می کرد ولی اینجا از این خبرا نیست البته کمی شباهت داره ولی به زیبایی کویر نیست!

همین طورکه به دوردستهای بیرون از چادر و به گرمای طاقت فرسا می اندیشیدم ناگهان چهره های آشنا ولی خسته ای را دیدم که لخ لخ کنان به طرف چادرها می آمدند باورم نمی شد که در این دلتنگی یک روز پاییزی اون هم اینجا اونا رو ببینم .اول فکر می کردم این هم تحت تاثیر همان فضاست شاید افراد دیگری باشندکه من فکر می کنم بچه های مزینان خودمان هستند ولی نه! انگارخودشان هستند صدایشان و شوخی هایشان هم آشناست سریع از جاپریدم و به طرفشان دویدم اونا هم تا چشمشان به من افتاد جان تازه ای گرفتند و به طرفم دویدند همدیگر رو بغل گرفتیم و حسابی از حال هم پرسیدیم سپس به داخل چادردعوتشان کردم  و کتری را از روی چراغ والوربرداشتم و برایشان در لیوانهای پلاستیکی چایی ریختم این هم یکی از خاصیت های کویری بودن است که در هوای داغ عوض نوشیدن آب سرد چایی داغ می چسبد.

روح تازه ای گرفتند بعد از اینکه ته کتری را در آوردیم و چندتاچایی داغ با هم نوش جان کردیم پرسیدم :شما کجا و اینجا کجاراه گم کرده اید؟

نگاهی به همدیگر کردند و مثل اینکه حرفم خیلی براشان جالب بود چون همگی زدند زیر خنده و من هاج واح نگاهشان می کردم. آخرش پسرخاله ام که بهت و حیرت مرا دید گفت: واقعیتش اینه که ما راه رو گم کردیم البته از اول می خواستیم بیایم پیش شما ولی اول رفتیم اهواز تا ابراهیم را بفرستیم بره قلعه ولی او به حرف نکرد و دنبالمان راه افتاد و برگشت. 

گفتم :آخه شما کی اعزام شدین و اومدین جبهه ؟!

گفت: یه هفته ای می شه که اومدیم و الان درپادگان شهیدچراغچی آموزش می بینیم این آق ابراهیم بدون پرونده دنبال ما راه افتاده و اومده حال امی گیم برگرد ولی او پاشو تو یه کفش کرده  می گه می خوام بمونم آخه شما بگو اگه خدای نکرده اتفاقی براش بیفته چطوری می تونن شناساییش بکنن.

ابراهیم لبخندی زد و گفت: مگه قرار بود نیفته خب جنگه و هزار اتفاق، زخمی شدن و اسارت و شهادت هم توش هست. پسرخاله که پسرعموی ابراهیم است دوباره شروع به نصیحت کرد و گفت:راست می گی ولی اگه شهید شدی نباید حداقل جنازه ات رو به پدر و مادرت برسونن!

ابراهیم که نمی خواست کوتاه بیاید گفت:ای بابا کو شهادت که نصیب ما بشه بعدشم تو هستی و من رو می فرستی مزینان.

صحبت های پسرعموها داشت به لج و لجبازی می کشید و کم مانده بود به هم بپرند و دعوایی بکنند که وارد ماجرا شدم و یکی دو تا جوک تعریف کردم پس ازاینکه فضا آروم شد گفتم:ببین آقا ابراهیم ،بچه ها راست می گن، تو اگه برگردی و مدارکت رو تکمیل کنی برای همه بهتره الان پدر و مادرت نگران هستند که کجاهستی اصلا رفتی جبهه یا جای دیگه بعدشم جنگ حالا حالا ادامه داره و ان شاءالله تو هم میای و در عملیات شرکت می کنی و...

کلی حرف زدم و پیش خودم فکر می کردم نفس گرمم حسابی اون رو نرم کرده و می گه چشم برمی گردم! ولی ابراهیم که سرش رو پایین انداخته بود و فقط گوش می کرد وقتی حرفام تموم شد چشمها را از رو گلهای پتوی فرش شده چادر برداشت و آهی کشید و گفت: همه شما درست می گویید ولی من می خوام بمونمو بجنگم!

                                                  *****

​

هر طور بود راضی شد که برگرده و رفت.به رفقای مزینانی گفتم: محاله که اون دیگه بتونه بیاد جبهه ، هم سنش قانونی نیست و هم قد و قواره اش کوچک است. اون دفعه هم مابودیم که زیر صندلی اتوبوس و قطار قایمش کردیم و تا اینجا آوردیمش که ای کاش این کارو نمی کردیم .

حمیدخیرخواه که ناراحتی مرا دید ،خواست مثلا کمی از ناراحتی من کم کنه و گفت:تو چه تقصیری داری خودش عاشق شده بود که هر جور شده بیاد... دستت هم درد نکنه که کمکش کردی تا بیاد و جبهه رو ببینه و آرزو به دل نمانه...

علی رضا باشتینی خنده ای کرد و گفت: زیاد ناراحت نباش این داش ابرامی که من می شناسم تا چند روز دیگه مهمون ماست می گی نه تو زنده و من هم زنده! اگه به همین زودی پیداش نشد من اسممو عوض می کنم...

گفتم:راست می گی، خدا نکنه این پسرعموی ما به چیزی گیر بده تا اونو بدست نیاره ول کن نیست

تازه حرفامون درباره ابراهیم گل انداخته بود و داشتیم از زرنگی ها و شیرین کاری های او می گفتیم که ناگهان حمید برگشت و گفت: بسم الله الرحمن الرحیم.

خندیدم و گفتم :چیه پسر مگه جن دیدی. با دست به ماشین لندکروزی اشاره می کرد که چند نفری از عقب آن پیاده شدند و گفت:واقعا که جنه؟

گفتم :کو کجاست؟

گفت: اونهاش، اون پسر عموی محترم شما آق ابراهیم نیست که می گفتین الان مزینانه! پس اینجا چکار می کنه؟

همگی از جا پریدیم و با تعجب به جثه ضعیف ابراهیم می نگریستیم که سر به زیر و سلانه سلانه به طرف سنگر ما می آمد...

                                                  *****

​

برگی از زندگینامه شهیدابراهیم مزینانی(عسکری):

ابراهیم مزینانی فرزند عبدالله اول شهریور سال 1350ه.ش در خانواده ای مذهبی و زحمتکش پا به عرصه خاکی گذاشت . پدرش انسانی وارسته و معتقد بود که در جوانی گاهی مداحی می کرد و به تبلیغ دین مبین اسلامی می پرداخت و به همین خاطر در بین مزینانی ها معروف به شیخ عبدالله است.

ابراهیم که اولین پسرخانواده است بسیار مورد توجه والدین بود و سعی می کردند او را از همان طفولیت، فردی مذهبی و کاری تربیت کنند و با همین نگاه پدرش در مجالس روضه خوانی و شبیه خوانی او را همراه خود می برد و در کار کشاورزی هر چند کوچک بود و کمک چندانی نمی توانست به پدر بکند ولی با تمام وجود یار و مددکار او بود.

تحصیلات ابتدایی را در مدرسه شیخ قربانعلی شریعتی مزینان به پایان رساند و به دلیل علاقه به کار از ادامه تحصیل باز ماند. او به بازی های محلی علاقه فراوانی داشت و گاه از همسن و سالهای خود پیشی می گرفت و با افراد بزرگتر از خودش مسابقه می داد.

باتشکیل بسیج در مزینان، به عضویت این نهاد مردمی در آمد و بارهابرای اعزام به جبهه اقدام کرد و به دلیل پایین بودن سنش و همچنین چهره معصومانه و لاغرش که او را نوجوان کم سن و سال نشان می داد نمی توانست اجازه حضور در جبهه را کسب کند ولی عاقبت با ترفندهای زیرکانه و کمک دوستانش خود را به سرزمینهای نور رساند و سرانجام 25 اسفند 1367 در عملیات بیت المقدس 3 و منطقه ماووت عراق به شهادت رسید و پیکر مطهرش در اول بهار 1367ه.ش پس از تشییع باشکوه در بهشت علی(ع) مزینان به خاک سپرده شد.

پس از شهادت ابراهیم ،پسردیگری درخانواده عسکری متولد شدکه نامش را ابراهیم گذاشتند تا یاد و نام شهید ابراهیم همیشه درخانه زنده باشد.

                                                  *****

سفارش شهیدابراهیم مزینانی؛

خانواده عزیزم:حجاب خود را حفظ کنید و از انقلاب و اسلام در برابر دشمن که چون سارقان به کشورمان حمله کرده اند دفاع کنید.

 نوشته شد به قلم؛علی مزینانی عسکری

   تهران فروردین 1391ه.ش

  

منابع:

*پدر و مادر بزرگوار و برادران و خواهرگرامی شهیدابراهیم مزینانی

*محمود عسکری پسرعموی شهید

 

​

با شهدای مزینان...شهید محمد رضا تاج مزینانی

​محمد رضا سوم خرداد سال 1346 در  مزینان به دنیا آمد. در شش سالگی به دبستان رفت و در نوجوانی در حین درس خواندن همواره پدر را در امور کشاورزی یاری می کرد. از همان اوان زندگی روحیه ای عجیب داشت. بسیار مظلوم و مهربان و انعطاف پذیر و حرف شنو بود. از پدر و مادر و خواهران و برادران روحانی خود که در قم بودند، بهترین ها را می آموخت و عمل می کرد. همه از او به خوبی یاد می کردند.

​محمدرضا از آن جا که در خانواده ای مذهبی و معتقد به اسلام و امام پرورش یافته بود. از همان نوجوانی عاشق اسلام بود مدت ها قبل از بلوغش نماز و روزه اش ترک نمی شد. از همان ده سالگی و همزمان با آغاز انقلاب اسلامی در مراسم مذهبی و مبارزات و راهپیمائی ها شرکت می کرد. از مسائل سیاسی آگاهی داشت و در پخش اعلامیه ها به برادرانش کمک می کرد. رضا عاشق امام، اسلام و جبهه بود با شروع جنگ تحمیلی، او می خواست همانند دیگر رزمندگان، از اسلام و مملکت اسلامی دفاع کند. ولی به علت کمی سن، امکان اعزام نبود. لذا با تاسیس پایگاه بسیج مزینان، عضو فعال بسیج شد و به طور شبانه روزی در آن جا خدمت می کرد.

در اوائل سال 1363 به همراه پدر از طریق  جهاد سازندگی به سوسنگرد اعزام شد. اما پس از چند ماه، او که به کار در پشت جبهه قانع نبود با وجود کمی سن و با سعی و اصرار فراوان در اواخر همان سال وارد جبهه ها شد.

محمد رضا که درس را رها کرده و به جبهه رفته بود، در جبهه هم از درس خواندن و ادامه تحصیل غافل نبود و در ضمن جنگ، به تحصیلاتش نیز ادامه می داد. با عضویت در گروه تخریب  دوره غواصی را نیز فراگرفت. در اواخر سال1364 که برای آخرین بار به مرخصی می آید سعی می کند خانواده خود را برای شنیدن خبر شهادتش آماده کند. گو اینکه خود از شهادتش آگاهی داشت و این از سخنانش مشهود بود. او که در مراسم ختم شهادت پسر دایی اش موسی الرضا شرکت کرده بود و گریه اطرافیان را دیده بود، می گوید: شهید تاثّر و تاسّف ندارد، گریه ندارد، ما باید به حال خودمان گریه کنیم. پس از آن برای آخرین دیدار به قم می رود و با برادرانش خداحافظی می کند. در این سفر به دیدار بسیاری از فامیل نیز می رود. در نزدیکی های سال نو در حالی که چند روز از مرخصی اش مانده بود بی تابانه به جبهه بر می گردد و طبق نقل خواهرش گویا در خواب دیده بود که برخی از دوستانش که در والفجر هشت شهید شده بودند به او گفته اند هر چه زودتر به جبهه بیا، اسلام و انقلاب احتیاج به شما دارد. وی در جواب برخی از اقوام که به او می گفتند تا کی می خواهی در جبهه بمانی دیگر بس است و برگرد! با روحیه ای قوی و سرشار از عشق و ایمان گفته بود: من یک ساعت جبهه را به تمام دنیا نمی دهم. روزهای آخر درباره شهید و مقام شهادت بسیار سخن می گفت و با کلماتی ظریف و پر معنی پدر و مادر را برای شهادت خود آماده می کرد. وقتی سخن از ازدواج می شد، می گفت :من همسر خود را انتخاب کرده ام.

​

سر انجام پس از مدت ها حضور در جبهه ها ( اواخر 1363 تا اوایل 1365) در تاریخ 8/1/ 65  بعد از این که از عملیات مین گذاری بر می گشتند، به شدت مجروح شده او را به بیمارستان مصطفی خمینی (ره)انتقال می دهند. ولی بر اثر شدت جراحت دهم فروردین سال 1365 به مقام والای شهادت نائل می گردد و پیکر مطهرش به زادگاه او مزینان منتقل می شود و در کنار دیگر همسنگرانش در مکانی که خود تعیین کرده بود، به خاک سپرده می شود.

پدر و مادر شهید بنا به وصیت وی با صبر و بردباری عمل کردند و حتی دیگران را به صبر توصیه می کردند و با روحیه قوی می گفتند: خدایا این قربانی را از ما قبول فرما.

علاوه بر محمدرضا خاندان تاج دو شهید دیگر در جریان جنگ تحمیلی به نام شهیدان والامقام علی اکبر تاج و غلامرضا تاجفرد تقدیم کرده است.

                                        *****

در آیینه خاطرات

​

روزی که خبر شهادت محمدرضا را آوردند، پدرش از سرِ زمین به خانه برگشته بود و خوابید. من صدای در حیاط را شنیدم. وقتی رفتم در را باز کردم آقایی گفت: منزل محمدرضا تاج مزینانی است؟ من گفتم: بله بفرمایید. گفتند: با حاج آقا کار داریم. من گفتم: هر کاری دارید به من بگویید تحمل من از ایشان بیشتر است. آیا از محمدرضا خبری دارید شهید شده یا مجروح؟ به من بگویید. او قرار بود روز بیستم ماه بیاید و امروز درست بیستم است. گفتند: بله محمدرضا مجروح شده و در بیمارستان مصطفی خمینی است.

من به سراغ حاج آقا رفتم و او را بیدار کردم. حاجی آمد جلوی در حیاط و به آن برادر گفت: بفرمایید چه خبر است؟ گفتند: محمدرضا مجروح شده ولی نمی دانیم مجروحیتش زیاد است یا کم. او در حین خنثی کردن مین مجروح شده است. در آن لحظه من دستهایم را بلند کردم و گفتم: خدایا! امانتی را که به ما دادی، به خودت برگرداندیم، از ما قبول کن. در این هنگام یادم آمد که محمدرضا هنگام رفتن به من گفت: مادر جان! اگر خبر شهادت من را آوردند ابتدا برو غسل صبر کن.

وقتی با پیکر پاک محمدرضا روبرو شدم به او گفتم: پسرم اگر می خواهی به آنچه به تو قول داده ام عمل کنم چشم هایت را باز کن تا چشمهایت را ببینم. ناگهان دیدم شهید چشمانش را باز کرد و از گوشه چشم به من نگاه کرد و بعد آن را بست. دوباره به او گفتم: مادر! می خواهم ببینم داخل دهانت زخمی شده، دهانت را باز کن. به اطرافیان گفتم که سه تا صلوات بفرستید. ناگهان شهید دهانش را باز کرد و مثل غنچه کرد. من او را بوسیدم و اطرافیان اشک ریختند.

***

شبی بسیار سرد و بارانی که برای آبیاری به همراه برادرم محمدرضا، به صحرا رفته بودیم، او در ضمن آبیاری چشمش به بچه غازی افتاده بود که از سرما می لرزید. بلافاصله کتش را از تنش در آورده  و بروی حیوان پیچید. بعد هم آن را به خانه آورد و از او نگهداری کرد تا بهبود یافت. این پرنده در خانه بود و روز شهادت محمدرضا در خانه ناآرام بود و این طرف و آن طرف می رفت.

***

پس ازجنگ روحانی می شویم
 

بعد از نمازمغرب و عشا حاج شیخ محمدتقی معلمی فر امام جماعت مسجد جامع مزینان که خودش یک بار با شهید حاج محمد امین آبادی و تعدادی دیگر از اهالی مزینان به سوسنگرد اعزام شده بود و برای آوارگان جنگی خانه سازی کرده بودند؛اعلام کرد که به زودی مرحله جدید اعزام از طریق جهاد سازندگی آغازمی شود.

محمدرضا نگاهی به من انداخت و تبسمی کرد و بعد از صحبت های حاج آقا به سمتش رفتم و گفتم :چی شده؟ گفت :حالا که از طریق بسیج مارو نمی برند بیا جهاد را امتحان کنیم.

روز موعود فرا رسید اما از محمدرضا خبری نبود به خانه شان رفتم و خواهرش گفت: رفته صحرا. موتور سیکلت یاماهای125بابا را برداشتم و با سرعت به سمت صحرا رفتم و هنوز به کوچه باغ نرسیده بودم که دیدم او سوار بر الاغ دلی دلی خوان داره میاد گفتم:کجایی بابا چند دقیقه دیگه حاج آقا ایناراه میفتن!

سریع خودش را به خانه رساند و لباس عوض کرد یا نه نمی دانم فقط دیدم ساک کوچکش را حمایل کرده و داره میاد.
تعدادمان هفت هشت نفری می شد که به طرف سبزوار حرکت کردیم .حاج مندلی تاج پدر رضا هم برای بدرقه همراهمان آمد. یک نیم روز را در سبزوار بودیم .مراحل اعزام درست شد من که بدون اطلاع والدین آمده بودم مدارکم ناقص بود ولی آنقدر اصرار کردم تا قبولم کردند. با یک مینی بوس به سمت سوسنگرد حرکت کردیم. قرار شد حاج مندلی تا داورزن همراه ما باشد اما وقتی به مقصد رسیدیم او پیاده نشد و همسفرمان شد.

مدت چهل و پنج روز پدر و پسر در کنار هم کار می کردند. ولی محمدرضا شوق جنگیدن داشت و گاهی با هم دیگر به دور از چشم دیگران به سراغ مهمات به جا مانده ازعراقی ها که در سرتاسر منطقه پخش بود می رفتیم و بدون آنکه بدانیم چه خطری دارد آنها را در آتش می انداختیم تا بلکه ما هم گوشه ای از انفجارات را ببینیم و احساس کنیم که در جبهه هستیم. بعد از کار بنایی در گوشه ای می نشستیم و از آرزوهایمان می گفتیم و اینکه پس از جنگ چه بکنیم.
رضا می گفت: اگر تو بیای به قم می رویم و مثل اخویها در حوزه علمیه درس می خوانیم و در لباس روحانیت برای دین تبلیغ می کنیم .

 *****

پایگاه بسیج که در مزینان تشکیل شد خیل عظیمی از نوجوانان و جوانان روستابه عضویت آن در آمدند و تا پاسی از شب اوقات خود را در آنجا می گذراندند. به همت شهید حاج محمدامین آبادی هر شب کلاسهای آموزش قرآن کریم و نظامی و عقیدتی در پایگاه برگزار می شد. یکی از کسانی که بیشترین وقت خود را در آنجا سپری می کرد محمدرضا تاج بود. علاوه بر شرکت در کلاسها و نگهبانی و گشت شب وظیفه آشپزی را نیز داوطلبانه بر عهده داشت بیشتر اوقات به دلیل رسیدن مهمان غذا کم می آمد و چیزی برای آشپزباشی نمی ماند و او مجبور بود ته دیگ را بتراشد و رفع گرسنگی بکند و به همین خاطر دوستان با او شوخی می کردند و او را ته دیگ خور صدا می زدند. محمدرضا نه تنها ناراحت نمی شد که گاهی خودش هم با رفقا شوخی می کرد و می گفت: همش تقصیر شما بدشکمهاست.

  *****

احترام خاصی برای پدر و مادرش قائل می شد. وقتی خبر آوردند که به شهادت رسیده مادرش برای شناسایی و آخرین دیدار به معراج شهدای سبزوار رفت .به محض دیدن جنازه پسرش گفت: رضای من همیشه به من سلام می کرد سلامت کو پسر!. اگر تو رضای منی و برای خدا شهید شدی جواب مرا بده. ناگهان درمیان بهت و حیرت شاهدان اشکی از گوشه چشم شهید  چکید و مادر دوباره لبخند پسرش را دید و به حقانیت او شهادت داد...

  *****

​

 وصیتنامه شهیدمحمدرضا تاج مزینانی؛

محمدرضا قبل از عملیات والفجر هشت وصیت نامه ای می نویسد و آن را برای برادران خود در قم می فرستد. گو این که می داند در این عملیات به شهادت می رسد. متن وصیت نامه به این شرح است:

✍️بسم رب الشهداء و الصدیقین

ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون

گمان نکنید آن هایی که در راه خدا کشته شده اند مرده اند بلکه زنده اند و در نزد پروردگارشان روزی می خورند.

شکر و سپاس خدای را که انسانم آفرید، مسلمانم کرد و به شیعه علی(ع) بودن، آراستم ،آگاهم ساخت و مسلّحم کرد و توفیق جهاد در راهش را عطایم کرد و سلام بر شهیدان راه فضیلت، سابقون این راه که بار مسئولیت بزرگی را بر دوش یکایک متعهدان تاریخ گذاشتند. و سلام و درود بر راهبران این راه از انبیاء تا پیامبر بزرگ اسلام(ص) و از علی(ع) تا حضرت حجت (عج) و نایب برحقش امام خمینی ( مد ظله العالی) که خداوند انشاء الله عمرش را به بلندای تاریخ گرداند تا این قافله پریشان را به صاحب اصلی اش امام زمان مهدی موعود( عج) تحویل بدهد و خداوند به ما انسان های ضعیف توانی عطا کند تا پیرو این راه خونین باشیم...

 

نوشته شد به قلم ؛علی مزینانی عسکری

تهران فروردین۱۳۹۱ه.ش بازنویسی و الحاقات شهریور 1402

منابع:

*زنده یادان حاج محمدعلی تاج و حاجیه خیرالنسامزینانی

*برادران و خواهران شهید

*ستادیادواره شهدای تخریب سبزوار

 

به جمع شاهدان کویرمزینان در تلگرام بپیوندید: https://t.me/shahedanemazinan

شاهدان کویرمزینان در #آپارات https://www.aparat.com/shahedmazinan

شاهدان کویر مزینان در پیام رسان ایتا https://eitaa.com/sh_mazinan

​

مشاهیرمزینان

 

                         مدیردانشگاهی:دکترسیدمجیدمزینانی

 

جزئیات رزومه سید مجید مزینانی

---

 

نام:		سید مجید
نام خانوادگی:		مزینانی
سال تولد:		1349
جنسیت:		مذکر
آخرین مدرک تحصیلی:		دکتری
دانشگاه اخذ فوق لیسانس:		دانشگاه تربیت مدرس
دانشگاه اخذ دکترا:		دانشگاه فردوسی مشهد
ایمیل:		[e-mail]
وب سایت:		faculty.imamreza....

 

·         سوابق تحصیلی، مطالعاتی، پژوهشی

·         سوابق کاری

·         توضیحات فردی

• کارشناسی : برق و الکترونیک دانشگاه فردوسی مشهد
• کارشناسی ارشد: مخابرات دانشگاه تربیت مدرس تهران
• کارشناسی ارشد: مخابرات با گرایش پردازش سیگنال های دیجیتال سنجش از راه دور
• دکتری: برق- مخابرات دانشگاه فردوسی مشهد
• دکتری: مخابرات  با گرایش شبکه های کامپیوتری سنجش از راه دور
• بورسیه ی وزارت علوم در دوره ی کارشناسی ارشد
• دارای مقالات ، کنفرانس متعدد و ژورنال
• طرح پژوهشی در دانشگاه فردوسی مشهد
• اجرای پروژه ها در مرکز تحقیقات مخابرات
• اجرای پروژه ها کارخانه رینگ سازی

مصاحبه با آقای دکتر مزینانی مدیر گروه برق و کامپیوتر دانشگاه

رتبه کسب شده :

 

در گفتگوی صمیمانه ای که با جناب آقای دکتر مزینانی ، مدیر گروه محترم برق و کامپیوتر دانشگاه امام رضا(علیه السلام) به عمل آمد سئوالاتی جهت آشنایی دانشجویان با زندگینامه و همچنین آگاهی در مورد اهداف و برنامه های در نظر گرفته شده برای رشته برق و کامپیوتر دانشگاه امام رضا (علیه السلام) پرسیده و در این مصاحبه ارائه شود.

زندگینامه:

آقای دکتر مزینانی دارای مدرک دکتری مهندسی برق از دانشگاه فردوسی مشهد می باشد. ایشان در سال 73 مدرک کارشناسی خود را در رشته برق گرایش مخابرات از دانشگاه فردوسی اخذ نموده و موفق به در یافت مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه تربیت مدرس شدند . در سال 88 مدرک دکتری خود را در رشته برق گرایش شبکه های کامپیوتری با عنوان پایان نامه بهبود پارامتر های کیفیت سرویس در شبکه های حسگر بیسیم دریافت نمودند. جناب دکتر از سال 74 تا کنون مشغول به تدریس در دانشگاه های مختلف می باشند. ایشان علاوه بر تدریس در سال 74 و 75 با مرکز با مرکز تحقیقات مخابرات تهران به صورت پروژه ای مشغول به همکاری بودند و در اواخر سال 78 در مجموعه سازمان صدا و سیما به مدت 6 سال مدیر فرستنده رادیویی شهرستان بجنورد بودند.

 

متن گفتگو:

 

1) جناب آقای دکتر انگیزه شما از آمدن به دانشگاه امام رضا(علیه السلام) چه بوده است؟

من برای ادامه تحصیل و کار می توانستم به دانشکده صدا و سیمای تهران بروم. همچنین امکان انتقال به دانشگاه امام رضا (علیه السلام) را نیز داشتم اما به علت شرایط زندگی شخصی علاقه ای به رفتن به شهر تهران را نداشتم و همچنین از آنجایی که دانشگاه امام رضا(علیه السلام) مجموعه ای بود که می توانستم انتقالی بگیرم تا سوابق خدمتم محفوظ بماند. از طرفی دانشگاه منتسب به ولی نعمتمان امام رضا(علیه السلام) است و چه توفیقی بهتر از خادم امام رضا(علیه السلام) بودن.

 

2) آیا از حضور در دانشگاه امام رضا(علیه السلام) و امکانات آن راضی هستید؟

بله از حضور در این دانشگاه راضی هستم. امکانات دانشگاه با توجه به محدودیت فیزیکی آن خوب است که انشاءالله با مدیریت کارآمد جناب آقای دکتر میرزایی ریاست محترم دانشگاه این امکانات بهتر هم می شود. ریاست دانشگاه با توجه به محدودیت های فیزیکی با جدیت به دنبال رفع کمبود امکانات است.یک سری تحولات اساسی و همه جانبه صورت گرفته که نوید بخش آینده ای بسیار روشن برای دانشگاه امام رضا(علیه السلام) می باشد. به طور مثال جذب اساتید و مسئولین خبره و کارامد همانند آقای دکتر اصغریان مدیریت تحصیلات تکمیلی، جناب دکتر هنری معاونت آموزشی دانشگاه و دیگر اساتید محترم که نقش اساسی در پیشبرد اهداف دانشگاه دارند. همچنین توسعه همه جانبه فیزیکی دانشگاه که برای آینده پیش بینی شده است و بین المللی شدن دانشگاه، همه این موارد گویای افق روشن بخشی برای دانشگاه می باشد .

 

3) از رشته هایی که برای ارشد در دانشگاه امام رضا (علیه السلام)در نظر گرفته شده کدامیک جز گرایش های برق و کامپیوتر می باشد؟

گرایش مخابرات برای رشته برق برای امسال قطعی شده است برای رشته کامپیوتر نیز گرایش نرم افزار برای سال آینده مورد بحث قرار گرفته است.

 

4) با توجه به حجم دانشجویان کامپیوتر که هر سال رو به افزایش است چرا تعداد اساتید ی که مدرک تحصیلی آنها کامپیوتر باشد، کم است و اکثر اساتید رشته کامپیوتر مشترک با رشته برق می باشد؟

برای گرایش سخت افزار رشته کامپیوتر بیشتر دروس بین 2 رشته برق و کامپیوتر مشترک است، بنابراین وجود اساتید مشترک برای این 2 رشته مشکلی را ایجاد نمی کند.

ولی برای گرایش نرم افزار صحبت شما درست می باشد .البته در این گرایش نیز اساتیدی مانند آقایان قاضی خانی،  محروقی، نیکوقدم بورسیه دانشگاه می باشند که پس از فارغ التحصیلی جذب هیئت علمی دانشگاه شده و به اساتید گرایش نرم افزار می پیوندند. همچنین اساتید معتبری مانند جناب آقای استثنایی و دکتر نیا منش برای گرایش نرم افزار نقش موثری در ارائه دروس این گرایش دارند.

 

5 ) چرا اکثر دانشجویان کامپیوتر پس از فارغ التحصیلی هنوز آمادگی وارد شدن به بازار کار را ندارند؟

دروسی که در دوره کارشناسی ارائه می شود دروس آکادمیک می باشد .در این دوره طیف گسترده ای از هر گرایش خاص بیان می شود تا دانشجو اطلاعات کلی در مورد رشته ای که در آن مشغول به تحصیل می باشد پیدا کند.پس طبیعتا این دروس برای وارد شدن به بازار کار کافی نیست وخود دانشجویان باید برای کسب آمادگی ورود به بازار کار دوره های فوق برنامه(محصول گرا) را بگذراند. به طور مثال در دانشگاه امام رضا(علیه السلام) بدین منظور دپارتمان IT تاسیس شده تا دانشجویان بتوانند با دروسی که در هر ترم می گذرانند در این موسسه ثبت نام کرده و مهارت هایی را در زمینه رشته خود بگذراند.

به نظر من یک دانشجوی زرنگ سعی می کند در هر ترم با یکی از این مهارت ها آشنا شود و در دوره کارآموزی به شرکت ها و موسساتی برود که کار مرتبط با رشته خود را در آنجا انجام دهد .بدین صورت است که دانشجو می تواند آمادگی لازم برای ورود به بازار کار را پیدا کند.

 

6 ) آیا تغییر چارت درسی رشته های مختلف میتواند توسط مدیر گروه آن رشته صورت گیرد؟

خیر. تازمانی که وزارت علوم مجوزی برای تغییر چارت ندهد این کار نمی تواند توسط مسئولین دانشگاه صورت گیرد.تنها دانشگاههایی که هیئت ممیزه دارند اجازه تغییر چارت را برای دانشگاه خود دارند .

 

7 )بهترین دانشجو از دیدگاه شما دارای چه ویژگی هایی می باشد.

با توجه به این که جذب دانشجو توسط دانشگاههای مختلف در سالهای اخیر رو به افزایش بوده و تقریبا همه رشته ها از نظر تعداد فارغ التحصیلان به اشباع رسیده اند پس در این میان دانشجویی موفق است که علاوه بر دروس آکادمیک در دوره کارشناسی ، در دوره های فوق برنامه شرکت داشته باشد.فراگیری زبان انگلیسی را از کارهای ضروری خود بداند ، به آزمایشگاه ها خیلی دقیق و موثر نگاه کند ، آنها را جدی بگیرد زیرا در آزمایشگاه ها مفاهیم برای دانشجو محسوس تر خواهد بود، دوره کاآموزی را جدی بگیرد و عنوان پروژه خود را خوب انتخاب کند و تلاش خود را برای انجام بهتر آن به کار گیرد.

فضای کار بیرون به دنبال فار التحصیلانی می گردد که توانمند باشند .

 

  8 )خاطره ای از دوران تحصیل یا تدریس خود بگویید.

چون از سال  74 مشغول به تدریس در دانشگاههای مختلف بودم اکنون بسیاری از دانشجویان خود را می بینم که همکار خود من شده وآنها نیز استاد هستند ، برخی نیز وارد بازار کار شده و به موفقیت دست پیدا کرده اند.هنگامی که حاصل کار خود را اینگونه می بینم بسیار خوشحال میشوم و این بهترین احساس رضایت بهترین خاطره برای من می ماند.

در پایان ضمن آرزوی موفقیت و سربلندی برای تمامی مسئولین دانشگاه از وقتی که برای انجام این مصاحبه گذاشتید کمال تشکر را داریم.     کریمی - مکرم 

منبع:سایت دانشگاه بین المللی امام رضا(ع)

با شهدای مزینان... شهید حسن صانعی مزینانی

​

 

برگی از زندگینامه شهیدحسن مزینانی (صانعی):

​

شاهد کویر نوجوان شهیدحسن مزینانی ملقب به صانعی فرزند احمد بیستم خرداد 1349 در خانواده ای کشاورز و زحمتکش به دنیا آمد. مادرش زنی صبور و از تبار فرهنگیان این خطه است که از همان کودکی فرزندانش را با قرآن و دین مبین اسلام آشنا می کرد.

حسن در نیمه اول سال تحصیلی سوم راهنمایی درحالی که هنوز پانزده سال از بهار زندگیش بیشتر نگذشته بود از طریق بسیج به همراه جمعی از دوستان و همکلاسی هایش داوطلبانه به جبهه های جنوب اعزام گردید و با فراگیری دوره فشرده امدادگری مشغول به خدمت شد و سرانجام در یوم الله بیست و دوم بهمن ماه 1364در عملیات بزرگ والفجر8 در اروندرود به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

پیکر مطهرش به همراه سه تن ازدوستان و همرزمانش به نام های شهیدان ؛ سیدحسن حسینی، محمد مزینانی (روس) و حاج محمد امین آبادی، پس از تشییع باشکوه در آرامستان بهشت علی(علیه السلام) مزینان به خاک سپرده شد. 

رضایتنامه های جعلی

حسن در آینه خاطرات

اگه کسی او را برای اولین بارمی دید با خودش می گفت :این پسره چقدر افسرده و دست پا چلفتی است! اما وقتی رفیق و همراهت می شد تازه می فهمیدی که چه روحیه شادابی و چه پشتکار خوبی دارد. از مدرسه که برمی گشت سریع راهی صحرا می شد. نمی توانست درخانه راحت و بی خیال بنشیند و پدر پیرش زیرآفتاب کویر تنها کار کند. پیش خودش می گفت: نکند کسی نباشد چادر علف را بار الاغ کند و بابا به تنهایی این کار را انجام دهد اگه خدای نکرده قلبش یه طوری بشه چه خاکی به سرکنم، اخویها عباسعلی و محمدرضا که جبهه هستند داداش علی هم سرکار است پس خودم باید بروم.

راهی صحرا می شد و تاغروب به پدرپیرش کمک می کرد شب هم در کورسوی روشنایی چراغ گرسوز تکالیفش را انجام می داد سعی می کرد کارهایش را زود انجام دهد و به مسجدجامع برود و در نمازجماعت و دعای کمیل و توسل شرکت کند.ازاین که با دوستانش دراین جور برنامه ها شرکت می کرد حسابی سرکیف می شد. وقتی بسیج سپاه پاسداران سبزوار در مزینان، پایگاه تشکیل داد برای رفتن به رزم شبانه و حضور در برنامه های ادعیه که در روستاهای اطراف توسط این نهادبرگزار می شد لحظه شماری می کرد.

صدای اذان حسن صانعی از بلندگوی بسیج، بر روستای مزینان طنین می انداخت و پس از آن به طرف مسجد می دوید تا مکبر نمازجماعت بشود تمام دلخوشی هایش همین مراسم و نمازهای جماعت بود و شرکت در نمایشی که توسط دوستانش اجرا می شد. دیالوگ یکی ازنمایش ها را حفظ کرده بود و به تقلید از آنها گاهی در جمع تکرارمی کرد و موجب خنده رفقایش می شد.

سن زیادی نداشت که انقلاب شروع شد و پس از آن جنگی نابرابر. او مثل همه نوجوانان و جوانان، عاشق رفتن به جبهه شد اما هربار که اقدام می کرد به خاطر جثه ضعیفش و سن کم رد می شد و دوباره به مدرسه بر می گشت و به خواندن درس می پرداخت تا اینکه زمستان سال 1364 فرا رسید و دوباره سودای رفتن به جبهه و جهاد بی تابش کرد. همراه باسیدحسن حسینی و رضاهمت آبادی و علی مزینانی عسکری و جمعی دیگر از رفقا تصمیم گرفتند تابرای ثبت نام به سبزوار بروند.

                                                  *****

من ازهمه آنها قدم بلندتربود و در مرحله اول قبول شدم حسن نگاهی به من انداخت و ملتمسانه خواست که کاری بکنم پایم را جلوی میز قراردادم و او روی کفشهای من ایستاد و اتفاقا این کلک جواب داد و او فرم اطلاعات فردی را دریافت کرد و دست و پا شکسته و به تندی پر کرد. مسئول اعزام نیرو برگه رضایتنامه والدین را درخواست کرد و من به او گفتم: کلکت کنده شد، تبسمی کردو برگه را ازجیبش درآورد و در میان بهت و حیرت من دیالوگ نمایش صدام در دام را تکرار کرد و گفت: بفرما لندهور این هم رضایتنامه. مسئول اعزام ناراحت شد و گفت:مرادست می اندازی برادر؟

برایش توضیح دادم که منظورش من بودم وشوخی می کردیم. ازبسیج سبزوارکه خارج شدیم به اوگفتم :توکه پدرومادرت رفتند تهران این رضایتنامه را از کجا آوردی؟ گفت: از همان جایی که تو جورکردی. انگشتش را که هنوز آثار جوهر خودکار روی آن بود نشان داد و فهمیدم که دیشب همه ما همین نقشه را اجرا کردیم ؛رضایتنامه جعلی!

​

                                                 *****

روزی که می خواست راهی جبهه شود به خانه اخویم حسن در تهران تلفن کرد و گفت:مادرجان، برای خداحافظی می آیم اما پس از آنکه به تهران رسید زنگ زد و گفت:دیگه وقتی برای دیدن شما نیست و تلفنی خداحافظی کرد و ما دیگه تا وقت شهادتش او را ندیدیم. بالا سرجنازه اش نشستم و گفتم: خوشا به حالت مادرکه در راه اسلام شهید شدی.  

این اغراق نیست و من پس ازسالها که ازشهادت حسن می گذرد دوباره برای ضبط خاطراتش به سراغ این مادر شجاع رفتم و او دوباره همین جمله را تکرارکرد.

روزی که پیکرحسن تشییع شد خانم محمدی مادر شهید در گلزار شهدای مزینان و سویز چندکلامی با مردم صحبت کرد و گفت:اگر تمام پسرانم شهیدشوند من هیچگاه گریه نخواهم کرد...او اکنون بیماری فراموشی گرفته است اما تا می گویی از شهیدت بگو به سختی می گوید:جانم فدای شهدا خوشا به حالت مادر که شهیدشدی.

                                                  *****

پس از اعزام به منطقه جنوب هرکدام از ما، در قسمتی سازماندهی شدیم و همدیگر را دیربه دیر می دیدیم من و غلامرضا معلمی فر، به پادگان حمیدیه سوسنگرد اعزام شدیم و در گروه مخابرات مشغول فراگیری آموزش بی سیم شدیم گاهی مرخصی می گرفتیم و به پادگان شهیدبرونسی می رفتیم تا دوستانمان را ببینیم. یک بار دوربین بردم تا با رفقا عکس بیندازیم. من و حسن دست در گردن هم پهلوی یکدیگر نشستیم او همان شور و حال دوره مدرسه را داشت و هی ناخنم می گرفت و مجبورشدم جایم را عوض کنم اما مگه دست بردار بود؟! و دوباره همان کار را انجام می داد و حالا که عکس ها را می بینم دستش برایم رو می شود.

روزی به مرخصی تو شهری رفتم و حسن را در مسیر پادگان 92زرهی اهواز دیدم طبق معمول از پشت سر رسید و محکم زد به پشتم و گفت:چطوری لندهور! خندیدیم و ساعتی باهم بودیم و عکسی به یادگار گرفتیم و این آخرین عکس ما بود و سالهاست که قسمتی ازخاطرات مرا به یادگاردارد.

​

                                                   *****

تازه به منطقه اعزام شده بودم و در منطقه ایلام مشغول فراگیری آموزش بودم روزی از روزها یکی از رزمندگان که تازه باهم آشناشده بودیم کتابی را به من داد و گفت:قاسم آقای باقری تو که گفتی برای اولین باربه جبهه آمدی پس این کتابت توی چادرقدیمی گردان چکار می کند!

گفتم :کتاب من!

گفت: بعله، مگه تو مزینانی نیستی ببین اینجاهم نوشته مزینانی!

کتاب را از دستش گرفتم و نگاهی به صفحه اول آن انداختم و گفتم: بله دوست عزیز این کتاب مال مزینانی است ولی نه من، این از آن رفیقی است که سه ماه پیش شهیدشده حسن مزینانی صانعی. اوحتی درجبهه هم درسش را ول نکرد یادمه وقتی که هنوزبه جبهه نیامده بود و خیلی سفت و سخت دنبال درسش بود و کتاب می خواند بهش می گفتم: چقدردرس رو جدی گرفتی پسر!

گفت: الان کشور مابه آدم تحصیل کرده نیازداره و اگر نخوانیم به انقلاب خیانت کرده ایم حالا که ما را به جبهه نمی برند با درس خواندنمان بزرگترین جهاد را می کنیم.

                                                  *****

 

                                                  *****

وصیتنامه شهیدحسن صانعی مزینانی:

ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عندربهم یرزقون. و نپندارید آنان که در راه خدا کشته می شوند مرده اند بلکه آنان زنده اند و نزد خداوند روزی می خورند.

با درود و سلام به شهیدان زنده اسلام که در راه خدا و اسلام عزیز جان خود این پربهاترین سرمایه حیاتی خود را اهدا نمودند. شهیدانی که به امر امام به جبهه هاشتافتند و با دشمن کافر این مزدوران اجیرشده آمریکا، مردانه به شرف شهادت نائل گشتند و به سوی خدای خود شتافتند. آری شهیدان خون خود را اهدا نمودند و به وعده الهی خویش رسیدند و برای ما دو چیز به ارمغان گذاشتند یکی حفاظت از سنگرهایشان و دیگری حفاظت از خودشان.

بار الها! فهمیدم که تو را باید در جبهه ها ملاقات کنم تا امتحان خود را به طور احسن پس بدهم و نفس ناپاک خود را پاک کنم تا تو مرا به ملاقات خود بپذیری.

سفارشم به مردم حزب ا... این است همیشه گوش به فرمان ولایت فقیه باشید و از روحانیت در خط امام و سپاهیان پاسدار این دو بازوی ولایت فقیه پیشتیبانی کنید. وحدت خویش را تحت رهبری پیامبرگونه امام خمینی حفظ نمایید و با هم برادر باشید. همه ما باید روزی ازاین جهان فانی به جهان ابدی برویم لذا تنهاچیزی که از انسان به جای می ماند اعمال نیک است. با منافقان بجنگید و از کشتن و کشته شدن نهراسید... در نمازجمعه و جماعت شرکت کنید که دشمن از همین نمازهای جمعه و جماعت که مانند اسلحه ای در دست شماست می ترسد.

در اینجا سخنی باپدر و مادرم دارم.

پدر گرامی و مادر مهربانم به خودمی بالم که والدینی همچون شما داشته ام که مرا در دامنتان پرورش داده اید. شما باید افتخار کنید که امانت خدا را سالم به درگاه خدا تحویل داده اید شما از خداوند بخواهید که این قربانی ناقابل را از شما قبول کند.

چرابه جبهه رفته ام:

هدف و انگیزه من از آمدن به جبهه این است که به تمام ابرقدرتهای جهان بفهمانم که ما مرد جنگیم. ماهچون کوهی استوار در برابر تمام ابرقدرتهای صهیونیسم و امپریالیسم ایستادگی خواهیم کرد. خداوند خودش می داند ما برای چه می جنگیم ما برای مقام و آب وخاک نمی جنگیم بلکه به خاطر رضای خدا و دفاع از اسلام و قرآن می جنگیم ما مثل امام حسین(ع) وارد جنگ شده ایم و مثل او نیز به شهادت می رسیم ما شهادت را سعادت می دانیم و بر این سعادت افتخار می کنیم چه سعادتی بزرگتر از شهادت فی سبیل ا... است که در راه خدا باشد. کسی که شیفته شهادت باشد عاشق و دیوانه خداست. خداوندبه ما نیرو و توانایی و ایمان قلبی عطا فرماید تابتوانیم به ندای هل من ناصر ینصرنی حسین(ع)لبیک بگوییم.

در خاتمه؛خداوندا خونم را زمثل آب روان برای اسلام جاری کن تا برای آیندگان نهال پرثمری باشد.       

                                      والسلام علی من التبع الهدی

                                    حسن صانعی مزینانی 1364/11/12

 

 نوشته شد به قلم علی مزینانی عسکری

تهران اسفند1390ه.ش

منبع:

*خانم محمدی مادر بزرگوار شهیدحسن صانعی و برادران گرامی شهید آقایان حسین، عباسعلی و علی رضا صانعی مزینانی

*دوست شهید: قاسم باقری

*کتاب مزینان، عشق آبادی کوچک نوشته احمد باقری مزینانی

​

شهید حسین مزینانی رجبعلی

                    به نام خدای شهیدان

                      رفیق تخریب چی 

  

                               

 با چند نفر از دوستان سبزواری بنام شهید حسین مزینانی و برادر کاظم شیرازی مأمور شدیم به یکی از گردانهای مربوط به بچه های اصفهان و باآنها  همراه شدیم  , ازمحل استقرار تیپ 21 امام رضا(ع)با قطار رفتیم  به ارومیه و بعد مراغه و بعد  اشنویه و در عملیات قادر شرکت کردیم . چند هفته ما در آنجا بودیم و خاطرات زیادی از برادر شهید مزینانی داشتم ایشان خیلی صمیمی و مهربان بودند شبها که می خواستیم بخوابیم باهم پیاده روی می کردیم می رفتیم با هم مسواک می زدیم و بر می گشتیم . در شب عملیات قادر ما به اتفاق  سه برادر که مشهدی بودند به عنوان تخریب چی با گروه تخریبی که از اصفهان آمده بودند در عملیات شرکت کردیم .  عملیات که از اذان صبح شروع شده بود ,  زمانی که  رسیدیم به مقر عراقیها تقریبا" نیم ساعت بعد  با ترکش نارنجک یا خمپاره مجروح شدم  , اولین کسی بودم که از بچه های تخریب مجروح شد . و بچه ها داشتند حمله می کردند به طرف عراقیها می رفتند و به عنوان خط شکن عمل می کردند .  حسین مزینانی وقتی دید که من مجرو ح شده ام چنددقیقه ای کنارم ماندندودلداریم دادندولی برای  ادامه عملیات  باید می رفتندلذا از من خداحافظی کردندورفتند تا  وظیفه خود را در عملیات انجام دهند. و چند ساعت بعد فهمیدم که ایشان شهید شده .

                                                   *****

زندگینامه شهیدحسین مزینانی:

شهید حسین مزینانی فرزندرجبعلی در سال 1347ه.ش درروستای مزینان ازتوابع شهرستان سبزواردرخانواده مذهبی واسلامی چشم به جهان گشود .از همان دوران کودکی علاقه زیادی به مسائل دینی ازخودنشان می داد . رابطه ایشان با معلمین و اولیای خود خیلی صمیمی بود وهمه از او راضی بودند،هیچ کس از اوناراحت نمی شد زیرا رفتارش خیلی خوب بود . اگر حرفی به ایشان می گفتی که عصبانی می شد، هیچ چیز نمی گفت می رفت بیرون که عصبانیتش برطرف شود. شهید جذابیت و محبوبیت خاصی در بین مردم  و ارادت خاصی نسبت به ائمه اطهارو اهل بیت داشت .به انقلاب و قرآن عشق می ورزید وتوجه زیادی نسبت به انجام نماز و روزه داشت . با شور و علاقه زیادی در مراسمات و راهپیماییها شرکت می کرد در ولایت پذیری واطاعت  از امام خیلی قاطع بود.حسین پس ازروزها حضوردرمیادین نبرد درسال 1364ه.ش درمنطقه اشنویه به شهادت رسیدوپیکرمطهرش درگلزارشهدای سبزواربه خاک سپرده شد.

                                                   *****

وصیتنامه شهیدحسین مزینانی:

   با سلام و درود بر رهبر کبیر انقلاب اسلامی این امید مستضعفین این حامی محرومان این دشمن مستکبرین، این پیر جماران سلام و درود بر تو ای پدر و مادر عزیز؛ ای مادر که غم جوان 18ساله ات را تحمل می کنی. انشاء الله که خداوند تبارک و تعالی به شما صبر دهد و امید است که صبر و تحمل مراسم شهادت مرا داشته باشی. مادر جان از اینکه نتوانستم مجدداً به زیارت شما بیایم شرمنده ام .

اینک پیامی دارم برای امت حزب الله و شهید پرور که امیدوارم مورد قبول واقع گردد من از شما می خواهم که از جا برخیزیدو به ندای رهبر لبیک گویید و به جبهه ها هجوم بیاوریدوراه رهبر و راه شهیدان را ادامه دهید و اکنون بهترین موقعیت است که به هل من ناصر سرور شهیدان حسین بن علی(ع) لبیک بگوئید و خدا را شاکر باشید که این موقعیت بزرگ نصیب شما گشته و می توانید با عنایت به امدادهای غیبی و زیر سایه گسترده ولایت فقیه و رهبری نائب بر حق آقا امام زمان (عج)، خمینی کبیر مشت محکمی بر دهان استکبار بویژه آمریکا و اسرائیل غاصب و دشمنان اسلام و منافقین کوردل بزنید.

ای امت حزب الله... ،اکنون سفره ثواب خداوندپهن است،گردسفره جمع شویدوازثواب آن خودرابهره مندکنید.باشدکه خداوندمتعال قبول کند.

                                نوشته شدبه قلم :علی مزینانی عسکری

                                        تهران فروردین 1391ه.ش

منبع:

*ستادیادواره شهدای تخریب سبزوار

*محمدرضارحیمی همرزم شهید 

*کتاب مزینان عشق آبادی کوچک.احمدباقری

عکس خبری/ یادواره شهدای مزینان