"... همه‌جا می‌بینیم در بحث از پیامبران ابراهیمی، بحث از ناس است، بحث از مردم است، و همچنین بعثت این‌ها با بعثت پیامبران دیگر فرق دارد. بعثت آن پیامبران، غالباً توسل به قدرت موجود است برای اشاعهٔ دین‌شان- فرصت نیست یکایک بگویم، قبلا گفته‌ام- در صورتی که پیامبران ابراهیمی، بعثت شان همواره به صورت توسل به مردم است علیه قدرت موجود در زمان‌شان؛ ابراهیم را می‌بینیم تا مبعوث می‌شود گرز را برمی‌دارد و موسی چوبدستی چوپانی را و یورش به کاخ فرعون می‌آورد و قارون را در خاک مدفون می‌کند و فرعون را در آب غرق؛ و پیغمبر اسلام، پس از اینکه مرحلهٔ فردسازیش تمام می‌شود، آغاز جهاد می‌کند..."

 شاهدکویر ؛ دکتر علی مزینانی شریعتی - منبع : مجموعه آثار ۱۹ / حسین وارث آدم / صفحه 113