بوی گل آمد و شمیم بهار/ هنرنمایی شاعرخوش ذوق مزینانی درباره 12بهمن
خیز از جا گه طرب آمد روز روشن ز بعد شب آمد
بزدای از درون خانه غبار بوی گل آمد و شمیم بهار
سالها بهر ما زمستان بود خار و خس درمیان بستان بود
باغبانی ز گل مکان آمد عید مستان و سر خوشان آمد
او به روی لبش پیامی داشت اندر این باغ بذر گل می کاشت
بعد از آن هم که موسم گل شد ارغوان لاله ها و سنبل شد
اندر این باغ لاله ها رویید مست شدهر کسی کزآن بویید
کار دنیا به کام یاران شد تا که این باغ لاله باران شد
باز هم مکر و حیله در کار است دیو نا خفته باز بیدار است
دیو اندر پی شرار و شرنگ تیر او سوی ما به روی خدنگ
تیر و پیکان فتنه را بشکن ریشه مکر و حیله را برکن
اندر این باغ گل چند سالی است باغبان رفت و جای او خالی است
از مزینانی هم زنطق و کلام بهر ایرانیان درود و سلام
شاعر: اکبر علیشاه مزینانی
717- می گویند : معارف شما بدرد این دوران نمی خورد مگر می شود با ماهواره و اینترنت،
خدا را پرستید! ما هم می گوئیم که نمی شود. لااقل همین حق را اعتراف و باور کنید تا
لااقل شیطان را بجای خدا نپرستید. همین یک تصدیق، نجات بزرگی است که آدم به اسم
خداپرستی، شیطان را نپرستد. زیرا شرک و عذابی بزرگتر از این نیست. این حداقل خاصیت
آثار ماست بی هیچ زحمتی! زیرا وقتی آدمی شیطان را به اسم خدا و حق می پرستد دیوانه
و مسخ می شود یعنی همین فاجعه ای که در جهان در حال وقوع است.
718- همینکه آدمی درک کند و در خود ببیند که واژگونه و دیوانه است استعلاجش خودبخود
آغاز می شود و دیگر واژگونه و دیوانه نیست. این از معجزات معرفت نفس است که برترین
عبادات محسوب شده است.
از کتاب " عقل الهی " استاد علی اکبر خانجانی
-----------------------------------------
فرق عشق الهی و عشق ابلیسی
و باز پرسیدم : فرق عشق الهی و عشق ابلیسی چیست؟
فرمود : عشق الهی، نبرد با نفس و اراده دنیوی و استکباری خویش است جهت صلح با غیر.
ولی عشق ابلیسی، خودپرستی است جهت تسلط بر غیر که غیر را به مریدی خود بکشاند.
عشق الهی، اراده به دوست داشتن و پرستیدن است ولی عشق ابلیسی اراده به پرستیدن شدن است.
عشق الهی، هدفش رضای دوست است ولی عشق ابلیسی سراسر خود-ارضائی نفسانی است.
عشق ابلیسی، خودپرستی واژگونه است که لباس ایثار بر تن می کند با مکر و بازی !
عشق ابلیسی، بزرگترین دروغهاست. عشق الهی سراسر بر عقل و معرفت نفس است
و عشق ابلیسی بر خودفریبی مدام قرار دارد.
عشق ابلیسی بر انکار و وارونه سازی واقعیات عمل می کند.
عشق الهی، جنگ با خویشتن است و عشق ابلیسی جنگ با خداست.
از کتاب " خضرنامه " استاد علی اکبر خانجانی ص 19