آن دم که یار آمد و از کوی ما گذشت                   آبی روان و  پاک شد از  جوی   ما گذشت
گفتم که در طهارت بودش وضو  کنیم                   مسحی کشید بر سر و بر روی ما گذشت
تا بوی خوش از او بشدی بر مشام ما                  چون  عطر یاس آمد و از  سوی ما  گذشت
آن یار با محبت و  آن  مونس  ای دریغ                   از  آن  همه   مقال و   تکاپوی  ما گذشت
ما  همچو  موج  بر کف  دریا زدیم و  او                  بی اعتنا  به   عمق   هیاهوی  ما گذشت
گفتم که پا گذار به چشمانم ای حبیب                  پایش    رسید   بر خم   ابروی  ما گذشت
گفتم که واجب است که عادت به اوکنیم                  یادش  نماند در  دل  و در خوی ما گذشت
فریاد   وا  امام   شنید   از   گلوی  ما                  باد    صبا   چو   از   در  اردوی  ما گذشت
چرخ   فلک    گرفت    غزال  عزیز   ما                  از   حوزه ی   کمند  چو  آهوی  ما گذشت
فریاد   وا    امام  خمینی   ز  ما  شنو                  کز  سینه ی سترگ   ثنا  گوی  ما گذشت
گفتم که یا علی تو  رسان  بهر ما مدد                  کان   جوهر   شرافت   یا هوی ما گذشت
آمد   یکی   ستاره  بر  آن  آسمان  تار                 نوری شد و او زان شب  دیجوی ما گذشت
دیدی   ز  پیش   ما   مزینانیا  چه  زود                  آن  رهنمای  همدل و همسوی ما گذشت

شاعر: اکبر مزینانی علیشاه