شعری از حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ حبیب الله عسکری مزینانی
به مناسبت سی و هشتمین سال درگذشت متفکر و اندیشمند جهان اسلام دکتر علی شریعتی هم زمان با ماه مبارک رمضان سزاوار است ابیاتی از این شعر در کنار تندیس آن مرحوم مکتوب شود.

زینبی وار و حسینی مذهبم

مشت خاکی در جوار زینبم

این مزینان است که از الطاف رَبّ

 شمع تاریخش بُوَد چرخ ادب 

طبع گرمی دارد این دشت کهن

آب و خاکش می دهد بوی سخن

آن که با نام کویر می کرد عشق

تندسش اینجا و جسمش در دمشق

یاد او تنها در این تندیس نیست

قصد ما هم زین عمل تقدیس نیست

بشنو از نایش صدای ارغنون

واژه های عاشقی آید برون

از سه شین شاکی و از دل کرده آه

شین شیطان ، شین شیخ و شین شاه

شاه غاصب ، شیخ کاسب مقصد است

همچو شیطان شرشان صد در صد است

شیفته ی علم و عدوی جاهلم

طالب علم و مرید عالِمم

زینبی وار و حسینی مذهبم

مشت خاکی در جوار زینبم

زندگی را از پدر آموختم

خلعت آزادگی را دوختم

بار دیگر بشنو از طفل کویر

عاشق کوه حراء خُمّ غدیر

جان من قرآن کتاب زندگی ست

هجرت از او مایه ی شرمندگی ست

عترت و قرآن ز هم نَبوَد جدا

جلوه ی حق اند و هم راز بقاء

ما زعاشورا و قرآن دم زدیم

که بساط شاه را بر هم زدیم

ملتی را که چنین سرمایه ای ست

بی نیاز از قیّم و هر دایه ای ست

غرب را والله جز نیرنگ نیست

بهتر از فرهنگ ما ، فرهنگ نیست

مذهب و ملّیت ما شد قرین

ما چو حلقه ، مذهب ما شد نگین

سی و هشت سالی که از مرگم گذشت

یک جهانی دارم و صد سرگذشت

یاد من امسال با یاد خداست

در مَه قرآن و در ماه دعا ست

کیستم؟ آن یار دیرین شما

مستحق حمد و یاسین شما

بر شما بادا سلام از مرد و زن

باز هم جویا شدید از حال من