در بخش دوم اشعار ارسالی فرهیختگان مزینانی به مناسبت پایان یافتن ماه پرخیر و برکت رمضان ، منتخبی از غزل معنوی حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ حبیب الله مزینانی  عسکری با عنوان شعر وداع با رمضان و آغاز عید شوال تقدیم می گردد و از این بزرگوار نیز ضمن تقدیر و سپاس در خواست می نماییم که بازهم اشعار آئینی خود را به همراه سروده های پر محتوا در باره زادگاهمان مزینان به شاهدان کویرمزینان ارسال نمایند تا هم مخاطبان گرانسنگ از این فیوضات بهره مند شوند و هم زحمات ایشان به بار بنشیند و به زودی شاهد انتشار اشعار زیبایشان در قالب دیوان شعر باشیم چرا که با عنایت به آشنایی ایشان به اصطلاحات عربی و ادبی و توانایی بسیارشان در سرودن شعر با مضامین زیبا ، حیف است که هنر یک روحانی مستعد برای دیگران آن هم از نوع مزینانی اش شناخته نشود و به یقین این همت می تواند راهگشا و رهنمون نسل جوانی باشد که در عصر تکنولوژی همه چیز در اختیار دارند اما گاه کاهلی می کنند و از این استعداد خدا دادی استفاده نمی کنند.

میقات فطر تجلی روز قیامت است  

ماه خدا ز اول و آخر بهار داشت                    در روز عید فطر بهار در بهار داشت

عشق آفرین بود سحرهای هر شبش             عاشق پی وصال دلی کامکار داشت

برچیده شد سفره افطار و در عوض                اندر صلاة فطر مِی خوشگوار داشت

خُرَّم دلی که قدر تو را محترم شمرد                او را ببخش گرعمل کم عیار داشت

با یا علی و یا عظیم هر دم مدد گرفت              گاهی ز افتتاح دُرِِ شاهوار داشت

بوحمزه را به وقت سحر عارفانه خواند              گویی به پیش حق گنه بیشمار داشت

اینها وسیله ای ست که تقوا بیاورد                   زیرا خدا ز روزه چنین انتظار داشت

سجاد سیدالعُرَفا لحظه می شمرد                    بهرِهلال روزه دلی بیقرار داشت

اندر وداع با رمضان زار می گریست                    بهر فراق ؛ او جگری داغدار داشت

در روز عید اگر برکات خدا نبود                         دق مینمود صائم و جان را نثار داشت

میقات فطر تجلی روز قیامت است                 می داند آن کسی که خدایش چکار داشت