​

​

🖌نویسنده؛ علی مزینانی عسکری

✍️محرم که فرا می رسد کمتر مزینانی است که بر روی این کره ی خاکی زندگی کند و برای عزاداری سالار شهیدان به خصوص در روز عاشورا به زادگاه خویش بازنگردد! چه بسا مزینان زاده هایی که در کشورهای دیگر مانند آمریکا و انگلیس و آلمان و کانادا زندگی می کنند اما چون محرم می رسد آنها نیز دل شان پر می کشد و برای برپایی عزای امام حسین (ع) به مزینان سفر می کنند تا پس از روزها در غربت زیستن؛ غم فراق را در وطن خویش نجوا نمایند. یکی از این مهاجرین عاشق که در کانادا زندگی می کرد مرحوم خواجوی بود که هر سال به مزینان می آمد و یک دهه ی کامل در تکیه ای *که با وقف منزل پدری خویش ساخته بود عزاداران را اطعام می داد .

 محرم در مزینان از ویژگی خاصی برخوردار است و شاید در بین تمامی روستاهای ایران چنین مراسمی  کم نظیر باشد دلیل آن استقبال بی شمار هموطنانی است که در اطراف و اکناف مزینان زندگی می کنند و تنها وصف تعزیه خوانی  آن را شنیده اند و هرسال در صبح روز عاشورا خود را به مراسم می رسانند و البته مزینانی ها هم در مهمان داری زبانزد هستند و برای عزاداران فرزند فاطمه (س) در هیئت حسینی و ابوالفضلی و تکیه بالا و بعضی در خانه های خود غذا تدارک می بینند .

حضور مزینانی های مقیم در شهرها و یا کشورهای دیگر از جمله ی این کم نظیری مراسم عزاداری محرم مزینان است که در چنین موسمی چه در گرمای سوزان و یا سرمای شدید کویر رنج سفر را به جان می خرند و به زادگاهشان می آیند تا محرم را درک نمایند و حقیقت نیز همین است ما که سالهاست به اقتضای شغلی در تهران زندگی می کنیم امکان ندارد که عاشورا را در این شهر بمانیم و اگر خدای نکرده به هر دلیل چنین اتفاقی بیفتد مانند مأموریت خاصی که در سال  هفتاد و دو برایم رخ داد و به کربلای ایران سفر کردم برای تفحص پیکر شهدا در فکه و نتوانستم عاشورای آن سال را در مزینان باشم و هنوز پس از گذشت دو دهه حسرتش بر دلم مانده ، در آن هرم داغ و سوزان بین ایران و عراق و کنار پیکر شهدا تنها زمزمه ام عاشورا بود و یادآور می شدم که الآن کدام نقش در میدان است و از آن پس همیشه در عاشورا هر چند مراسمی است تکراری ولی برایم تازگی خاصی دارد و شرکت می کنم. و معترفم که تا وقتی به مزینان نیایم محرم را حس نمی کنم.

 صبح زود قبل از خروس خوان؛ مردان کویری بیدار می شوند و قبل از هرکاری به سراغ سماور که قبلا ذغالی و نفتی بود و اکنون به برکت آمدن گاز آن هم به یمن نام شریعتی که دوستدارانش با سفر به زادگاه مرادشان چون رنج آنان را دیدند آستین همت بالا زده و بدون هیچ ادعایی این نعمت خدادادی را به مزینان آوردند و پس از آن دیگر روستاها و آبادیهای این دیار از آن متنعم شدند و پدران پیر و زنده دل با پیچاندن دکمه ای بساط چایی را علم می کنند آن گاه وضو می سازند و قرآن به دست می گیرند و آیات نورانی کتاب خدا را می خوانند و با شنیدن اذان به قدقامت می ایستند و دوگانه ای بهر یگانه معبودشان به جا می آورند و پس از آن اهل و عیال را بیدار می کنند که نمازشان را بخوانند و پس از دوشیدن شیر و از سرواکردن* مال و حال شان در آن تاریکی که بعضی از جوانان از شهر برگشته ناراحتند که چرا پدر و مادر پیرشان در این نصفه شب!برخاسته اند و با ولع خاصی درحالی که با فوت کردن به نعلبکی چای داغ و کروچ کروچ*کردن قند آهنگ خاصی را در فضا ایجاد نموده اند، آسایش آنان را برهم می زنند و نمی گذارند یک دل سیر بخوابند! آفتاب نزده آماده می شوند تا به زیارت عاشورا بروند مراسمی که چند سالی بیش نیست که در هیئت علی اکبری شروع شده و حسابی در بین مزینانیها جا افتاده و بر خود لازم می دانند که هر صبح شرکت نمایند حتی بعضی از راه رسیده ها که از پایتخت آمده اند و هنوز کوله بار سفر را زمین نگذاشته اند راهی هیئت می شوند...

در این مجلس معنوی و خودجوش که خیلی زود جایش را در قلوب آحاد مردم باز کرد همه سهیم می شوند مادرانی که نان صلواتی پخت می کنند و خیرینی که صبحانه را نذر دارند و حتی قبل از فرا رسیدن محرم در تدارک آن هستند.

ادامه دارد...

به جمع شاهدان کویرمزینان در تلگرام بپیوندید: https://t.me/shahedanemazinan

#️⃣شاهدان کویرمزینان در #آپارات https://www.aparat.com/shahedmazinan

​