ازحدیره تا باغستان

ره آورد سفربه مزینان

بخش هجدهم

چنان غرق در عید باستانی نوروز و روزهای به یاد ماندنی آن شده ام که صدای بوق نیسانی که می خواهد به سمت موتور آل احمد برود را نمی شنوم و راننده که یکی از همشهریانی است که سالها جوانی خویش را با همین نیسان در مزینان و روستاها و دهات  اطراف گذرانده و من نیز او را همیشه با همان چهره ی خندان می بینم و اصلا در خاطرم نمی گذرد که روزها برما گذشته و اکنون هردو و او چند سالی بیشتر به دوران پیری نزدیک می شویم. دستش را گذاشته روی بوق و چند بار مرا به خود می خواند و وقتی متوجه اش می شوم لبخندی می زنم دستی تکان می دهم واو هم تنها به نگاهی وبعد خنده ی تلخی که یعنی خوب بود همسایه بودیم وگرنه شاید چند لغز آبداربارت می کردم .

 من که نشنیدم ولی خب او خواهد گفت وتنها نگاه من با او همراه شد و تا آن سوی زمینهای آل احمد و موتور آب مزینان که پس از خشک شدن آب ین قلعه اکنون به همت شهید امین آبادی این آب تا صحرا درختان را همراهی می کند پر می کشد در کنار این جوی آب که در سمت شرقی جاده مزینان قرار گرفته اکنون درختانی از سنجد و توت وبید سربلند کرده اند و تمامی زمینهایی که روزگاری دق * بودند تبدیل به مزارع کشاورزی شده اند ودیگر هر دو طرف جاده سبز شده و تا چشم کار می کند سبست * و جو و پنبه  و فلفل می کارند و در این سو نیز زمینهای آل احمد که متأسفانه چون همت مزینانی ها به بار ننشست اکنون غریبه ای متولی کشت و کار در آن شده است که گویا مأمور به خشکانیدن درختان و قلع و قمع کردن آنها شده است جایی که سیزده بدر مردم گروه گروه روز طبیعت را درآنجا و در کنار هم جشن می گرفتند و مرحوم عمو کبل علی اصغر وپس از او پسرش علی روس آی بابا صفر را می خواند و ما هم  با شادی آنها را همراهی می کردیم واکنون جایش را به خاطر قطع درختانش به سرموتور شهید امین آبادی سپرده است و باز خدا روح او را شاد کند که چنین باقیات و صالحاتی از خویش برجا گذاشت وانگار پیش بینی یک چنین روزی را کرده بود وبه یقین چنین است چون خود او همت گمارد و تمام جوی آب داخل بازار را تا صحرا سیمان و جدول بندی کرد و گرنه این نهر آب گاه تا وسط خیابان راه برمی داشت و می آمد و اگر خدا او را اینقدر زود از ما نمی گرفت سالها پیش یعنی همان دهه ی شصت ،مزینان به جایگاه اصلیش برمی گشت و شهریتش را می گرفت چون در تمامی کارهایش پیگیر بود. یادم هست زمانی برای گرفتن سیمان به بخشداری داورزن و فرمانداری سبزوار و استانداری مشهد رفته  و همه جا از آنها امضا گرفته بود که سیمان سهمیه مزینان را که در پس ادارات گم شده بود پیدا کند وموفق شد و آمد واین جوی آب را سر و سامان داد. ولی شورای ما در ده سال پیش نامه هایی از استانداری و وزارت کشور مبنی بر آمدن و استقرار شهرداری در مزینان دریافت می کنند و حتی وزارت کشور به آنها نامه می دهد که وانت و پیکان و موتور و زمینی برای شهرداری آماده نمایند و همه ی این اتفاقات گویا رخ می دهد ولی ناگهان شهر و شهرداری و نامه و امضا کننده و پیگیر و شورا وهمه وهمه اصلا فراموش می شوند و گویا باید فراموش شود ناگهان می شنویم روستای همسایه ی ما شهر و خیلی زود شهرستان می شود و دیگر مزینان و مزینانیان هرچه نامه و درخواست بنویسند فقط پارافی می شود و بعد هیچ . تا باز مراسم سالگرد شریعتی برسد و مسئولی بیاید و وعده ای نو بدهد به قول فرزند شایسته کویر مزینان این است قصه ی مزینان و شیخ حسین مزینانی و اسافل اعضاء زیبا... (چون محمد حجازی و علی دشتی - فقط یک بار گذرشان به ده ما افتاد - اتفاقاً به مزینان - و ما با شگفتی و شادی خبر را استقبال کردیم که نویسندگان و ادبای بزرگ تهرانی قدم از محافل گرم ادبی پا به روستا گذاشته اند و از چشم “ فتنه “ و روی “ زیبا “ و دست و دل ممدوح و غمزه معشوق، لحظه ای فراغت یافته اند و به سراغ ما سوختگان کویر و قربانیان رنج و کار و گرسنگی آمده اند؟! 

اما نه گرسنگیمان را احساس کردند و صدای تازیانه ها را شنیدند و رنجمان را چشیدند، و نه زندگیمان را دیدند، دیدیم که فقط و فقط به جستجوی “ زیبا “ خانمی آمده اند که نمی دانم از کجا به ده ما افتاده بود و قصه باز همان قصه اسافل اعضاء زیباست و شیخ حسین مزینانی! ( “ زیبای “ حجازی را بخوانید. ) ) 

                                                                 (دکتر علی شریعتی مزینانی - مجموعه آثار7-شیعه)

تازه چون عده ای از دلسوزان مزینانی به دنبال این احقاق حق می روند و به دستگاه های دولتی و دولتمردان بزرگ نامه می نویسند، دیگران پیشنهاد می کنند که ؛ بهتر آن است مزینان برای بهره مندی از امکانات مناسب به شهرستان تازه تأسیس ملحق شود یعنی در حقیقت به خیابانی و یا محله ای از این شهرستان و دلیل هم می آورند که چون مزینان در جنوبی ترین نقطه قرار گرفته پس جای پیشرفت ندارد و چه بی شرمانه است این اظهار نظر و برای من که مزینان را در چندین هزار ساله دیده ام برایم این درد آورترین بیان و گاه مضحک می نماید. مثل این است که گفته شود یک کشور تاریخی را به دلیل هم مرز بودن با کشور جدید پیوند بزنید و یک کشور واحد تشکیل دهید. و برای این خودخواهی تاریخ شاهد چه جنگها و خونریزی ها که نبوده است .

متأسفانه حتی نمایندگانی که با رأی مردم ما، ره به مجلس برده اند و اکنون قانونگذار شده اند یادشان رفته که مردم بیهق بعد از آن زوال حق که باید سبزوار یکی از خراسانها می شد و به خاطر لابی فردی با نفوذ  این خراسان به شمال ارض توس رفت و تنها افسوس و حسرتش برای سبزواریها ماند و اکنون اگر می خواهند به این حقیقت دست یابند پس بهتر است تلاش نمایند تا تعداد شهر و شهرستان در این منطقه بیشتر شود تا بزرگی سبزوار با پیشینه ی تاریخی سترگ که مغولها را برای همیشه بیچاره کرد و نهضت جاودانه ی سربداران را پایه گذاری نمود ؛ به چشم و دیده ی صاحب منصبان بیاید و بزودی شاهد استان خراسان غربی و ما می گوییم: استان سربداران باشیم و چه با شکوه است این آرزو

                                      وادامه دارد...

* دق : زمینهای بایر و صاف

* سبست : شبدر ، یونجه